Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

Uoat
7.
176 IN LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XXIV | QU.EST. II
de divinis. Non ergo in Deo est numerus,
quum ipse sit verissime ac simplicissime
unus. — Quarlo, Ambrosius asserit super
Lucam :
Nihil circumscriptum, nihil pra>
scripluiu, uihil mensum, nihil dimensum
Trinilas habet. ln summa igitur Trinitate
nulla est numeratio. — Idem probatur au-
ctoritate rationibusque Magistri in littera,
auctoritalibus quoque Sanctorum quos al-
legat.
In oppositum est quod in Canonica sua
prima beatissimus ait Joannes : Tres sunt
qui testimonium dant in ccelo, Pater, Verbum,
et Spiritus Sanctus. — Rursus, in
divinis est vera et realis distinctio perso-
narum, imo verissime tres personse, quse
designantur quum dicitur, Trinitas personarum.
Ergo est ibi numerus verus. Quod
si ita est, constat quod unitas et numerus
positive in Deo dicantur.
Ad haec respondet Albertus : Numerus
multipliciter consideratur. Quidam nam-
que est numerus quantitatis discretse, qui
est aggregatio unitatum, ita quod facit in
eo discretionem defectus continuationis
inter unitatem et unitatem, ut dicit Philo-
sophus. Si enim continuatio esset inter
unitatem et unitatem, sicut inter punctum
et punctum in linea, non esset discreta
quantitas. Et hunc numerum videtur Magi-
ster auferre a Deo. Nulla etenim discretio
separans unum ab alio, est in divinis, ubi
una persona est in alia per substantialem
identitatem. — Secundo accipitur nume-
rus ex parte rei numeratae, quia res nu-
merata secundum quod accipit rationem
unius quod potentia est numerus, sic rationem
accipit numeri. Porro res nume-
rata accipit rationem unius a forma sua,
non secundum quod forma est, sed secundum
quod terminat id cui dat esse. Sunt
enim tres actus formae seu ejus quo res
est. Primus est dare esse. Secundus est
dare rationem naturse seu speciei. Tertius
est terminare : et ab hoc actu formee est
ratio unius, quia per hoc efficitur res in
se indivisa, et divisa ab aliis. Sicque be-
A ne dicimus, quod Deus est unus ; sed non
debemus personaliter hoc modo dicere, Pa-
ter est unus, Paler ef Filius sunt duo; Pa-
ter, Filius et Spiritus Sanctus sunt tres :
qnum non sint a se invicem per formam
et esse divisi. Et sic denuo recte ait Magi-
— Tertio dicitnr numerus id quod exit per
multitudinem numerans potentiam unius:
ster, quod non est numerus in personis.
et hoc dupliciter, puta secundum materiam
et secundum formam. Secundum ma-
leriam, sicut dicimus decem ulnas esse
B numerum quantitatis panni,quoniam ulna
decies iteratur in ipsa panni quantitate.
Secundum formam autem, sicut dicimus
ea quse facta sunt, fiunt et fient, esse numerum
exemplarium divinorum : sicque
unum vocatur mensura per modum prin-
cipii ad esse atque per modum formse ex-
emplaris, ut prima causa est unum increatum
numerans causata : non quod iteretur
in illis, vel quod numeratio sua activa
quantitas sit illorum, ut quidam male in-
tellexerunt ; sed quod uniuscujusque for-
C ma per relationem ad ipsum Deum tanquam
ad exemplar, facit unum et unitatem
in re, et omnes formse exemplatse faciunt
multitudinem. Itaque hoc modo solum
Deum dicimus unum, qui est principium
effectivum et exemplar totius multitudi-
nis creaturarum : et hoc unum non est
potentia seu potentialiter multa per sui
iterationem, quum non sit multiplicabile,
sed potestate sua productiva effectuum et
exemplatorum multorum. Hsec est intentio
Philosophi quum ait : Unum est quod
D non dividitur, etc. Hoc quoque est quod
B. Dionysius ultimo de Divinis nominibus
capitulo ait : Theologia totam Thearchiam,
id est divinam majestatem, sicut omnium
causam laudat nominatione unius ; et dicitur
unus Deus Pater, et unus Dominus
Jesus Christus, et unus et idem Spiritus
Sanctus, propter excedentem totius Divi-
nitatis simplicitatem, in qua omnia singu-
lariter congregata sunt et superunita, et
supersubstantialiter preesunt. Propter quod
ad ipsam omnia merito revertuntur ac re-
I Cor. viii,
6; xu, II.