Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

AN CARITAS SIT VIRTUS CREATA, VEL IPSEMET SPIRITUS SANCTUS 15
Prseterea de hac re plurima scribit Sco- A
tus, et multipliciter ac efficaciter probat
quod oporteat ponere habitum caritatis.
Deinde subjungit : Mihi videtur quod in
hac materia aliter sensit Magister quam
communiter sibi imponitur. Vult eniin
quod pra?ter fidem et spem ponatur in
anima etiam habitus gratificans animam,
unde actus dicatur et sit meritorius : quia
in libro secundo concedit quod gratia sit
virtus perficiens animam, et quod sicut
pluvia infunditur terra? eamque irrigat et fidei habitualis. — Denique, si ut affirmat,
fecundat, sic anima?. gratia inspiratur, B gratia et caritas realiter idem sunt, opor-
ipsam irrigans atque perficiens: Asserit tet concedere quod gratia tam vere ac
quoque quod usus bonus liberi arbitrii subjective consistat in voluntate, quam
sit ex gratia, qua? virtus est anima?. Hinc
dico quod caritas et gratia sunt habitus
unus, quod pro pra?senti supponitur : et
Magister hoc voluit, quamvis non explicavit
aperte. Sicque pra?ter fidem et spem
non oportet ponere habitum caritatis alium
ac distinctum a gratia. Sed ponit Ma-
gister Spiritum Sanctum gratia? adsisten-
tem, ita quod gratia animam informante,
Spiritus Sanctus fecundat animam ipsam C positio teneat caritatem et gratiam reali-
per gratiam, et sic eam inhabitans, gra-
tificat actum sua? dilectionis ; et volun-
tas, mediante habitu gratia? informante ac
Spiritu Sancto inhabitante, elicit actum
dilectionis : et ita, secundum Magistrum,
parvuli baptizati habent Spiritum Sanctum
inhabitantem et gratiam gratifican-
tem. Dico igitur quod Spiritus Sanctus
cooperatur anima? ad eliciendum actus
sunt fides et spes, propter imperfectio-
resolutio Scoti non procedit secundum intentionem
Magistri. — Amplius, dato quod
nem actuum eorumdem ; voluntati vero D non poneretur in anima habitus infor-
cooperatur ad eliciendum actum gratum mans atque gratificans, qui utique est po-
sine habitu medio : et sic Spiritus Sanctus nendus ; ex hoc tamen non sequeretur
fidei ac spei, mediantibus habitibus qui
est forma virtutum. Quod autem oporteat
ponere habitum informantem, hinc potis-
sime comprobatur, quoniam alias actus
meritorius non esset in hominis potestate,
imo esset tantum miraculosus et a causa
superiori, videlicet Spiritu Sancto dum-
taxat.
Porro ha?c Scoti opinio videtur in mul-
tis deficere, imo et implicare. Si enim,
ut asserit, gratia et caritas sunt habitus
unus et idem realiter, fateri oportet quod
Spiritus Sanctus cooperetur voluntati ad
eliciendum meritorium actum dilectionis
mediante habitu caritatis, sicut et intelle-
ctui cooperatur ad eliciendum fidei actum
mediante fidei habitu, quum certum sit
actualem dilectionem internam ac merito-
riam tam vere, immediate ac proprie atque
elicitive esse actum caritatis habitualis,
quam vere et elicitive actus fidei actus est
vere et inha?sive caritas est in ea. Caritatem
autem voluntati inesse negare non
potest, qui actum caritatis, videlicet velle
atque diligere, concedit esse in voluntate.
Nam et diligere, est alicui bonum velle,
secundum Philosophum. Velle autem seu
actum volendi non esse in voluntate, nul-
lus sani judicii poterit affirmare. — Pra?-
terea, quamvis subtilior rationabiliorque
ter distingui ab invicem, prout suo loco
patebit et alibi sa?pe probatum est, et ab
Alexandro, Thoma, Alberto, Bonaventura,
aliisque solidioribus doctoribus concordi-
ter edocetur ; hoc tamen pro nunc transi-
liatur, hoc addito, quia si Magister illius
fuisset opinionis quod realiter idem sint,
non plane negasset habitum caritatis esse
in anima, sicut nec habitum gratia?. Ideo
quod Scotus infert, videlicet quod actus
meritorius non esset in hominis potesta-
te : tum quia et is qui est in peccato mor-
tali potest caritatem acquirere et merito-
rie operari, quod in se est faciendo, sicque
actus meritorius in ejus est potestate ;
tum quia alterius opinionis defensor re-
sponderet, quod homine se pra?parante at-
que quod suum est peragente, Spiritus