Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

48G IN LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XXXVIII ; QU^ST. II
omnia de necessitate eveniant. Qnod ta- A Concordat Durandus, qni circa ha?c scrimen
verum est loquendo de necessitate bit prolixe, et recitat qualiter aliqui verba
secunda : quia necessitas ista secunda non
plus dicit nisi necessariam consequentiam
S. Thoma? intellexerunt non recte,videlicet
quod Thomas ait, Deum ab a?terno cogno-
eventus rei ad suam fnturilionem ac Dei visse omnia secundum eorum actualem et
praescientiam. Certumque est quod ista pra?sentialem exsistenliam. Quod utique
non est intelligendum quasi Thomas volu-
consequenlia sit necessaria : IIoc est fu-
turum, ergo eveniet. Conformiter sequi-
tur : Deus pra?scit quod hoc eveniet, ergo
eveniet. Sed quia possibile est quod ali-
qua futura nunquam fuerint futura, et ita
erit dicere, quod res ab a?terno habuerunt
exsistentiam realem et actualem in sc ipsis,
aut alibi quam in Deo : in quo ita fuisse
dicuntur objective, cognitive alque cau-
possibile est ut nunquam fuerint pra?scisaliter, et quia tam clare et certe ac pra?ta;
ideo omnibus computatis, negandum B sentialiter cognoscebantur a Deo, ac si jam
est quod omnia fulura de necessitate eve-
nient. Hsec Richardus.
Cujus responsio videtur intricata, non
resoluta. Pra?scientia enim Dei non depen-
det ex rebus aut futuritione earum, sed
econverso, ut patuit ; nec aliquid est fulurum
nisi ex prsedispositione divina, loquendo
de his qua? proprie sunt a Deo.
Ideo, quamvis qua?dam futura possibile
sit nunquam fuisse futura, loquendo de
eis secundum respectum et ordinem ad
actualiter exstitissent, et sicut homo videt
id quod in sua- exstat pra?sentia.
Scripta demum Antisiodorensis de hac
materia, obscura videntur multum et salvabilia
difficulter : idcirco pertranseo. —
Dicta Thoma? de Argentina consonant communi
doctrina? doctorum.
turum quum ad divinam notitiam refer-
vero in sua
proprias causas ac proximas, tamen lo- C tur, est necessarium ; quum
quendo de eis per respectum ad praescien-
tiam ac providentiam Dei, non possunt
non esse futura, prout ex Boetio atque
pra?habitis innotescit. De hoc autem, an
pra?scita possint non esse pra?scita, infra
dicetur.
iEgidius demum in his concordat dictis
ex Thoma, dicens : Quamvis omnia ad divinam
cognitionem relata exsistant quasi
pra?sentia, et quamdam sortiantur ne-
cessitatem; attamen quoniam Deus videt
Amplius circa ha?c loquitur Scotus : Ad
qua?stionem hanc respondetur : Idem
fu-
natura perpenditur, liberum est a neces-
sitate et contingens. Quod etiam probatur
ex hoc, quod imperfectio potest esse in
effectu a causa proxima, licet non a causa
remota seu priori : sicut deformitas est
in actu a voluntate creata, non in quantum
est a voluntate increata. Ideo peccatum
non reducitur in Deum sicut in
causam, sed tantum imputatur voluntati
creata?. Quamvis ergo quantum est ex par-
te Dei, qui est causa remota, esset ne-
contingentia contingenter accidere, et ne- D cessitas rerum ; tamen ex proximis causis
earum potest esse contingentia in eisdem.
cessaria necessario evenire, ideo sicut ex
divioa pra>cognitione non aufertur a rebus
necessariis necessitas, ita nec contingenti-
bus contingentia. Imo quum pra?scientia
seu cognilio Dei sit infallibilis, et ipse
Deus cognoscit contingentia contingenler
accidere, idcirco necesse est ea contingenter
accidere : imo et sic etiam per com-
paralionem ad scientiam Dei possunt con-
tingentia nuncupari, in quantum cognoscit
ea contiugentia esse. Ha?c .Egidius.
Contra ista arguitur, quia nulla contin-
gentia potest esse in causatione alicujus
causa? secunda? respectu effectus sui, nisi
priina causa contingenter se habeat ad
causam proximam sibi vel ad suum effeclum.
Quod probatur ex hoc, quoniam
causa movens in quantum mota, si neces-
sario movetur, necessario movet : qua?li-
bet ergo causa secunda qua? producit in
quanlum mola a prima, si necessario mo-