Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

AN MERITA ET DEMERITA SINT PR/EDESTINATIONIS ET REPROBATIONIS CAUSA 533
dum causam quaerimus aut rationem,quse- A
rimus illam ut distantem seu differentem:
quoniam si omnino idem essent causa et
id cujus est ratio, viso uno videretur et
aliud, nec qusereretur. Sed non est status
nisi in summe simplici, in quo nulla est
distantia. — Amplius, si Deus prsedestinat
istum propter prsevisionem, aut ergo pro-
pter praevisionem suorum malorum, aut
indifferentium, aut bonorum. Et constat ignotum.
quod non propter prsevisionem indifferen- Hinc advertendum, quod qusedam sunt
tium aut malorum. Sed bona nulla futura opera quse a divina exeunt voluntate cum
sunt in isto nisi quse Deus sua voluntate B alio ad hoc ordinato ordine necessitatis,
in illo facturus est : ergo prsevisio est
propter voluntatem, non econverso. —
Item, si quis qusereret, quum Deus potu-
erit producere unum alium mundum, qua-
re magis produxit istum quam illum ;
nulla esset qusestio : quia hoc solum fuit
quoniam voluit. Pari ratione videtur nulla
ratio esse quare unum prsedestinat, alium
reprobat, nisi quia sic vult.
Dicendum, quod dum quseritur, utrum
seternum Dei propositum, sive electio seu
reprobatio, rationem in Deo habeat, hoc C
non intelligitur quantum ad voluntatem
divinam, vel ejus actum, qui Deus est, sed
quantum ad ordinationem voliti ad ejus
voluntatem. Et si qusereretur ratio causalis
aut meritoria, responderetur quod non
habeat rationem. — Si autem quseratur
ratio congruitatis aut condecentise, respon-
dent quidam, quod ipsa Dei voluntas est
sibi ipsi causa seu ratio, nec est alia ratio
quare istum elegit, nisi quia sibi placet :
et hoc est sufficiens ratio per omnia, quia
ipsa est causa causarum et ratio ratio- D
num ; et eo ipso quod ei placet, rectum
est propter summam rectitudinem ejus,
quia non est tantum recta, sed et etiam
omnis justitise regula. Sed cavendum est
ne dum voluntatem Dei commendare volumus,
ei potius derogemus. Si enim non
esset alia ratio quare Deus istum elegit,
non illum, nisi quia ei sic placet, janT
non essent occulta judicia, sed manifesta,
quum quilibet hanc capiat rationem ; nec
dicerentur mirabilia, sed voluntaria ma-
gis. Idcirco dicendum, quod propositum
illud seternum, sicut loquitur Augustinus
et habetur in littera, et voluntas illa ra-
tionabilissima est rationemque habet, et
sicut ab seterno fuit, ab seterno habuit
rationem, non aliam propter essentiam,
sed propter connotatum. Quid autem sit
illud in electione reprobationeque hominum,
nec omnino est notum, nec omnino
sive necessitatem sumamus in causando,
sive in merendo vel disponendo : ut plue-
re et remunerare, sive damnare et salvare.
Et respectu talium divina voluntas habet
rationem in generali et speciali. Unde si
quseratur, quare Deus vult pluere ;
respon-
detur, propter nostram utilitatem. Simili-
ter si quseratur, quare vult quosdam remu-
nerare, respondetur quod propter gloriam
suam. Similiter habet rationem in specia-
li : ut si quseratur, quare vult Deus pluere
in hieme, non in sestate ; respondetur, quia
vapores aquosi magis abundant in hieme.
Similiter si quseratur, quare magis vult
salvare Petrum quam Judam ; responde-
tur, quoniam Petrus habuit opera bona,
Judas iniqua. — Qusedam autem sunt ope-
ra quse sunt a voluntate divina cum alio
ad hoc ordinato ordine congruitatis :
sicut
est nostra gratificatio seu justificatio, quse
est a divina voluntate cum cooperatione
et prseparatione liberi arbitrii. Et hoc est
quod loquitur Augustinus :
Qui creavit te
sine te, non justificabit te sine te. Quod
dictum est secundum congruentiam : Dei iCor.m,9enim
adjutores sumus, secundum Aposto-
lum. Verumtamen Deus sine prseparatione
et justificati cooperatione justificat quos-
dam :
ut patet de sanctificatis in utero, et
ut quidam dicunt de Paulo. Et respectu
talium operum habet voluntas rationem
in generali et speciali; sed in generali
certam, in speciali occultam. Si enim quse-
ratur, quare Deus vult justificare; respon-
detur, ad misericordise suse ostensionem.