Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

AN PROPRIETATES RELATIV/E CONSTITUANT 1N DIVINIS PERSONAS, ETC. 21 o
dist.inguantur per absoluta; sed isla adji-
cit ad errorem, quod relatio nec in Deo
neque in creaturis sit ens reale, sed solum
ens rationis. Ad reprobationem autem
utriusque opinionis quantum ad hoc quod
dicit supersublimes adorandas personas
per absolutas proprietates distingui, pror-
sus sufficiunt auctoritates Sanclorum et
argumentationes doclorum ad hoc hinc
inde et e.tiam in hac qua?stione inductse.
Nunc tamen aliqua sunt addenda, et spe-
cialiter contra errorem de realitate rela-
tionis jam tactum.
Et breviter, ex doctrina S. Dionysii in
libro suo de Trinitate (quem quidam de
Divinis characteribus, alii aliter nuncu-
pant), et ex toto processu B. Augustini in
libro suo de Trinitate, Boetii quoque in
suo de Trinitate tractatu, Anselmi etiam
in libro de Processione Spiritus Sancti et
alibi, ac Damasceni primo libro, clarissime
innotescit, quod quidquid in divinis
dicitur pure absolute, tribus supersanctis
personis exstat commune. Impossibile er-
go est, personas illas altissimas per ab-
soluta seu per absolutas proprietates esse
distinctas : imo tales proprietates unicui-
que divinse personse vere conveniunt.
Pra?terea, nihil pure absolutum in divi-
nis multiplicatur, imo quidquid absolute
dicitur ibi, permanet numero unum, et
sicut de qualibet persona divina seorsum
ac singulatim, ita de duabus ac tribus
simul non proprie pluraliter sed singu-
lariter prsedicatur. Nullum igitur tale di-
stinguit miiltiplicatve personas, imo in
illo personse sunt unum et idem.
Insuper, ea quse sola ratione et non
realiter ab invicem distinguuntur, non
sunt ratio realis ac suppositalis distinctionis
in aliis. Sed proprietates absolutse non
distinguuntur ab invicem realiter, ut pa-
tet ex dictis : non ergo personse per eas
realiter distinguuntur.
Amplius, si per proprietates absolutas
distinguerentur personse, hoc prsecipue es-
set per eas quse cum personis convenien-
tiam habent majorem et quse eis magis
A appropriantur, sieul potentia Patri, sapienlia
Filio, pietas Spiritui Sanclo. Non
tamen dislinguuntur per eas, ut clarum
est, quum illse uhicuique personse conveniant
: nam Filius non solum vocatur
Sapientia, verum etiam virtus
um ac dextera Patris.
et brachi- icvw.i.a*;
Pt. wm,i.
Atque ut circa hsec argumentatur et in-
fert Durandus, quiim isli non assignent
nec exprimant proprietates illas absolutas
per quas personse secundum eos distinctae
sunt, sicut nos assignamus proprietates
B relativas per quas confitemur eas esse
distinctas, videtur opinio eorum esse fi-
cticium. Porro si dicant quod latent, nec
sine revelatione queant agnosci : quseritur
unde ipsi sciant aut opinentur vel potius
somnient eas esse, quum nec ex Scripturis
nec ex sanctis Doctoribus suam queant
opinionem probare, imo ex Scripturis et
dictis Sanctorum probetur oppositum, ut
patuit et patebit ; nec innitantur nisi per-
suasionibus et imaginationibus proprise
rationis et adinventionis humanse, quod
C in materia fidei prorsus cavendum est
imo quse dicunt, non solum sanctis theo-
logis, sed communi quoque ac solidiori
doctrina? philosophorum contrarientur : ut
quod ait Guillelmus relationem non dicere
quid reale, quod ut jam ostendetur, Pe-
ripateticorum obviat documentis. An for-
san istis scholasticis disputatoribus desuper
revelatum aut inspiratum est quod
quantum ex Scripturis rationabilibusque
motivis perpendi valet, nec Apostolis ne-
que Prophetis est revelatum aut inspira-
D tum? Nonne ipse Deus incarnatus, hujus
doctrinse doctor prsecipuus, in toto Evan-
gelio Deum Patrem nomine Patris et se
ipsum nomine Filii ac Unigeniti ubertim
expressit, et tandem ipsam superbeatissimam
Trinitatem distincte insinuans, ac
formam baptizandi prsefigens, relativis
eam expressit nominibus, In nomine, in- Matth.
X*VI"' 19,
quiens, Patris et Filii et Spifitus Sancti ?
Sic et Joannes apostolus : Tres, inquit, Uoann.v,
sunt qui testimonium perhibent in ccelo :
Pater, Verbum, et Spiritus Sanctus. —
;
7-