Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

270 IN LIBRUM I SENTENTIARUM. DIST. XXVIII 1 QILEST. IV
mile qualitati alterius qua3 designat et ex-
primil naturam ipsius, quamvis illa natura
la-
non inveniatur in ea : quemadmodum
pidea statua dicitur imago hominis. Sicque
imago Dei est in creatura, et imago
regis in nummo. Et hic est imperfectus
modus imaginis. Perfectior vero modus
imaginis est, dum qualitati qua3 designat
naturam subest eadem natura in specie,
sicut est imago hominis patris in filio
suo, quoniam habet similitudinem in fi-
gura, et in natura quam figura designat.
Perfectissima vero imaginis est ratio,quan-
do eadem numero forma et natura est in
imitante et in eo quod imitatur. Sicque
Filius Dei perfectissima est imago Patris
seterni, quoniam omnia attributa divina
per modum qualitatis significata qua? sunt
in Patre, sunt in Filio eadem numero. —
Ha?c Thomas in Scripto, de definitionibus
imaginis.
Idem scribit in prima parte Summa?,
art. t. qusestione tricesima quinta, ubi et addit :
Ad rationem imaginis non sufficit ratio
similitudinis seu figura?, imo exigitur et C nienter dicitur Patris imago, quoniam imi-
origo : quia ut asserit Augustinus in li-
bro LXXXIII Qua?stionum, unum ovum non
est imago alterius, quia non est expressum
de illo. Ad hoc ergo quod aliquid sit vere
ac proprie imago,requiritur quod procedat
ex alio simili ei in specie, vel saltem in
signo speciei. Ea vero qua? processionem
seu originem in divinis important, perso-
nalia nuncupantur : hinc imago proprie
nomen est personale. Ha?c in Summa.
inScripto scribit Thomas hoc loco* : Imago
citer sumitur :
primo,
pro eo quod imi-
latur allerum ; secundo, pro eo in quo
consistit imitatio. Primo modo, qui et pro-
prius est, divina essentia non potest dici
imago, sed exemplar, cujus imago est cre-
atura. Nempe ante divinam essentiam ni-
hil est quod ipsa imitetur. Sed una persona
hoc modo imago est ejus a qua emanat.
Sed sumendo imaginem secundo modo,
divina essentia esl imago, quia in ipsa est
A imitatio duplex : una persona? ad personam,
secundum quod Filius in natura
divina quam habet a Patre imitatur eumdem
; alia est imitatio creaturae ad Creatorem
imperfecta, et secundum aliquam
participationem bonitatis aut perfeclionis
divinae. Primo modo, imago in recto signi-
ficat divinam essentiam, in obliquo personas.
Sic etenim idem est imago quod
divina natura personarum in ea se imi-
tantium. Ha?c Thomas.
De his hic plura ex Thoma aliisque con-
B scriberem, nisi supra distinctione tertia qu»st. c.
et aliis quibusdam distinctionibus essent
pra?habita. Nihilo minus aliqua breviter
addam qua? ibi forsan non sunt inducta.
Itaque de hoc, an imago tantum conve-
niat Filio, scribit hic Doctor sanctus : Ima-
go prout personaliter dicitur, tantum con-
venit Filio, et non Spiritui Sancto. Cujus
ratio diversimode assignatur. Quidam etenim
dicunt, quod quum imago dicat imi-
tationem in exterioribus, et notionalia sint
in divinis quasi exteriora, Filius conve-
tatur Patrem in aliqua notione, utpote in
communi spiratione; non autem Spiritus
Sanctus, qui nullam notionem habet cum
Patre communem. Sed hoc non videtur
conveniens propter duo. Primo, quoniam
notionalia in divinis non magis se habent
per modum exteriorum quam essentialia,
potissime ea qua? assequuntur substantiam
; ideo imitatio in illis, scilicet essen-
tialibus, adhuc faceret rationem imaginis.
Insuper de hoc, utpote, an imago in Secundo, quia penes relationem originis
divinis personaliter et relative dicatur, D non attenditur in divinis similitudo neque
dupli- a?qualitas, nec dissimilitudo nec ina?qua-
litas, ut habitum est supra ex verbis Au-
gustini, distinctione vicesima. — Hinc alii
dicunt, quod impossibile sit unius rei plu-
res esse imagines immediate in rem illam
ducentes, nisi per materiam divisas ; nec
econtra idem potest esse imago plurium,
nisi taliter divisorum. Quod rursus stare
non potest propter duo. Primo, quoniam
dici posset quod sicut Spiritus Sanctus
refertur ad Palrem et Filium sicut ad