Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

18 IN LIBRUM T SENTENTIARUM. — DIST. XVII ' QUJEST. II
ipsum perficit. Hinc Richardus :
Quum
bonum converlalur cum ente, sicut cari-
tas et anima comparantur in entitate, ita
in bonitate. Comparantur autem in enli-
tate : et quoniam anima esl subslanlia,
caritas accidens, anima plus habet de en-
titate quam carilas ; et ex consequenti,
plus habet de bonifalc essentiali, caritas
vero plus liabet de bouitate morali. — Ad
id vero quod subditur, quod omnis torma
creata est vanitas, respondetur quod ca-
ritas quoque in quantum ex nihilo est ac
dependens, atque a vero et incommutabili
esse deficiens, imo et amissibilis ac cor-
ruplibilis suo modo, videlicet desinens
esse per peccatum mortale, vanitati ad-
mixta est, et suo modo vanitas appellatur,
ut Alexander testatur. — Ad ultimum respondendum,
quod caritas potius est id
quo placetur Deo, quam id quod placet
Deo; estque ordinata ad intellectualem es-
sentiam potius quam econtra. Intellectu-
alis quippe natura per caritatem placet
Deo, ita quod caritas est medium compla-
cendi. Unde id quod proprie placet Deo,
est intellectualis creatura caritate ornata.
Nam et accidens ad substantiam ordi-
natur.
Multa demum sublimia pra?dicata conveniunt
caritati : ut quod immediate Deo
conjungit, et beatitudinem de condigno
meretur, atque seternse sequivalet vitse in
quantum ipsa caritas sancta est superna-
turalis similitudo increati amoris, videli-
cet Spiritus Sancti, et ei inseparabiliter
juncta, ac iu ejus virtute agens ac mo-
vens : attamen increatae beatitudini, quse
esl Deus, non sequivalet absolute, iino infinite
occumbil ab ea. Attamen secundum
qiiamdam acceptationem et divinae beni-
guilalis sestimationem, dicitur etiam increatse
bealiludini aequivalere, in quantum
Deus piissimus per carilalein ila acceplat
creaturam rationalem, quod reputat eam
benigne dignam sua fruitione, quanquam
a crealura nihil condignuni simpliciter
[»ossil Deo rependi aul exhiberi.
SEcundo
QU^STIO II
quseritur, An caritas sit ex
caritate diligenda.
Videtur quod non. Primo, quia secundum
Augustinum libro de Doctrina chri-
stiana, qualuor sunl ex caritate diligenda,
videlicet Deus, propria anima, proximus,
et proprium corpus : quorum nullum est
caritas. — Secundo, si caritas diligitur,
B ergo aliqua dilectione diligitur ; et illa
C
dilectio diligenda est rursus alia dilecti-
one, sicque ibitur in infinitum. — Tertio,
fides non creditur, nec spes speratur : er-
go nec caritas diligitur.
In contrarium est auctoritas Augustini,
qui ait in littera : Qui
proximum diligit,
consequens est ut et ipsam dilectionem
Nemo
prsecipue diligat. Sed et octavo de Trinitate
: novi quid
(inquit) dicat : Non
diligam. Diligat fratrem, diligat et ipsam
dilectionem.
Ad hoc Bonaventura respondet : Sumen-
do dilectionem pro dilectione increata,
quse Deus est, sic ex caritate est diligen-
da ; sumendo vero eam pro habitu vel
actu gratuito, est etiam diligenda, quam-
vis non super omnia. Etenim triplex est
amor, videlicet : amicitiaB, quo quis optat
alicui bonum propter ipsum ; et concu-
piscentise, quo quis desiderat sibi ipsi bonum
per respectum ad commodum suum.
Tertius est amor complacentise, quo quis
D quiescit ac delectatur in re desiderala in
ejus praesentia. Caritas itaque amore aini-
citiae non est anianda, quia non est beati-
ficabilis nec beneficii capax ; amore vero
concupisCentise est amabilis ex caritate,
secundum quod diligens amplius cupit
diligere ad suam salutem ; aniore quoque
complacentise, quo scilicet diligens acceptat
ipsain dilectionem qua diligit Deum,
tanquam valde acceptabile bonum : sic
diligenda est carilas qua> habetur. Haec
Bonaventura.