Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

q. 2.
AN ALIQ*JOD NOMEN CONVENTAT DEO PROPRTE ET NON TRANSLATIVE 141
gitur ibi admixta, ut patet ex introductis.
— Denique in verbis prsehabitis non vi-
detur Bonaventura negare quin quaxlam
nomina Deo conveniant ex impositione
ipsius : imo et ait qusedam nomina Deo
convenire quse neque secundum rem ne-
que secundum imposilionem transferun-
tur a creaturis ad Deum. Ideo non stat
quod omnia divina nomina quantum ad
vocem translata sunt de creaturis ad Cre-
atorem.
Positio demum Richardi consonat di-
ctis : non
enim scribit de hac qusestione
nisi in quo prseallegati doctores coucordant,
nisi quod aliqua inserit de modo
concipiendi Deum in statu isto in gene-
Cf.itst.ym, rali. De qua re supra inquisitio facta est.
At vero Durandus circa hsec scribit :
Proprium dividitur contra commune, et
contra metaphoricum seu translatum. Nomen
autem non convenit rei nisi sicut
signum signato : ideo nomen aliquod Deo
proprie convenire, intelligi potest dupli-
citer. Primo, quod significet divinam es-
sentiam secundum propriam et perfectam
ejus naturam aut rationem, quasi definiti-
ve : sicque nullum nomen convenit pro-
prie Deo. Non enim in vita hac intelligimus
Deum secundum propriam et (ut sic
loquar) quasi specificam rationem ipsius :
ideo nullum nomen a nobis impositum
significat Deum secundum propriam et
determinatam rationem. — Secundo, quia
non convenit ei metaphorice seu transumptive.
Quocirca pensandum, quod nomina
primo, considerantur dupliciter :
rem significatam ; secundo, quoad modum
significandi. Si considerentur quantum ad
rem significatam, sic quatuor sunt genera
nominum. Primum, eorum quee solam im-
perfectionem important in suo formali si-
gnificato, ut esse creatum, esse finitum,
esse corporale vel corruptibile. Et hsec
nec proprie nec metaphorice Deo conve-
niunt. Secundum genus est nominum quse
designant exclusionem imperfectionis cre-
aturarum, ut infinitum, independens ; vel
perfectionem important in tali gradu qui
A nequaquam convenit creaturse, ut seternus,
omuipotens. Et hsec proprie, non me-
taphorice, conveniunt Deo. Tertium genus
est nominum significantium perfectionem
absolute, non secundum modum limitatum
aut determinatum ad Creatorem aut
creaturam, ut esse, vivere, intelligere, sa-
pientia, bonitas, etc. Et hsec proprie Deo
conveniunt, quoniam res significata per
ea proprie convenit ei. Quartum genus est
nominum imporlantium quamdam perfe-
ctionem secundum gradum limitatum ad
B creaturam, ut sensus, leo, agnus. Et talia
non conveniunt Deo proprie, sed metapho-
rice, sicut expositum est. — Porro si nomina
Deo proprie convenientia quoad rem
significatam, considerentur quantum ad
modum significandi, non tam proprie Deo
atlribuuntur. Vel enim sunt abstracta, et
sic magis designant quo quid est, quam
id quod est : ut humanitas, sapientia, etc.
Vel sunt concreta, et ita designant ut ha-
bentia naturam aut proprietatem, et insi-
nuatur qusedam distinctio inter habens et
C illud quod habet : ut homo dicit rem quse
habet humanitatem, et justus rem cui
inest justitia. Haec autem in Deo sunt pe-
nitus idem. Verumtamen improprietas ista
non falsificat propositionem, quoniam ve-
ritas non consistit in hoc quod res sit con-
formis modo significandi, sed ei quod
de ipsa significatur aut dicitur. Hsec Du-
randus.
^Egidius demum in hujus qusestionis
solutione dictis Thomse et Durandi con-
quoad cordat, nec videtur
D addere.
notabiliter specialiter
Prseterea circa hsec Alexander loquitur :
Aliquid significatur de Deo dupliciter :
primo, quia est ; secundo, quid est. Nomen
itaque de Deo significans quia est, proprie
dicitur : sicut hoc nomen, Qui est, et es-
sentia. Nomina vero significantia de Deo
quid est, uno modo dicuntur proprie, alio
modo improprie. Qusedam enim sunt quae
de Deo semper dicuntur improprie : sic-
ut et illa quse per modum corporalem
dicuntur, et universaliter omnia quee si-