Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

Aug. Con-
tra Maximi<
iiuiii. lib. ii,
c. 13.
I Joann. v,
7.
Apoc. xix,
12.
Matth.xi.
27.
120 IX LIBRIM I SENTKNTIARUM. DIST. XXI SUMHA | Qf.EST. DNICA
D. Etsi de Patre solo prcedicta dicerentur, non tamen excluderetur
Filius et Spiritus Sanctus.
/oann.xvu, sicut Veritas ad Patrem loquens, ait, Ut cognoscant te et quem misisti Jesum
3.
Aug.de Tri- Ghristum esse unum Deum verum. Gur ergo, inquit Augustinus, tacuit de Spiritu
llil.ltr.lili.i,
c. 9.
Verumtamen, ut ait Augustinus, etsi de solo Patre praedicta dicerentur, non
tamen excluderetur Filius vel Spiritus Sanctus, quia hi tres unum sunt : sicut in
Apocalypsi de Filio legitur, quod habet nomen scriptum quod nemo scit nisi ipse.
Non enim inde separatur Pater vel Spiritus Sanctus. Et quum dicitur, Nemo novit
Patrem nisi Filius ; non inde separatur Pater vel Spiritus Sanctus, quia inseparabi-
les sunt. Aliquando etiam nominantur Pater et Filius, et tacetur Spiritus Sanctus :
Sancto ? Quia consequens est ut ubicumque nominatur unus, sicut Pater et Filius,
tanta pace uni adhaerens intelligatur etiam ipsa Pax, quamvis non commemo-
retur. Uno ergo istorum nominato, etiam reliqui intelliguntur : quod in pluribus
Scripturae locis occurrit.
SUMMA
DISTINCTIONIS VICESIMjE PRIM.E
HOG
loco introducitur qusestio quse ex
verbis praehabitis sumit ortura. Dictum
est enim quod tantus est solus Pa-
ter, et etiara solus Filius, et item solus
Spiritus Sanctus, quanti sunt tres simul.
Ex quo dubitatio surgit, qualiter dictio
exclusiva valeat addi in divinis termino
essentiali aut personali ex parte subjecti
aut prsedicati, quum inseparabiles sint
personse. Et circa hsec versatur ista di-
stinctio; hancque materiam tractat Augu-
stinus sexto de Triuitate.
HIc
QU^STIO UNIGA
quseritur, Qualiter dictiones
exclusivse addi queant in divinis
terminis personalibus et essen-
tialibus.
Et circa haec varia possent argumenta
formari, quse ex diversis acceptionibus
A dictionum exclusivarum responsionibusque
doctorum facillime dissolvuntur.
Itaque ad qusestionem qua quseritur,
utrum dictio exclusiva vere addatur termino
substantiali a parte subjecti, Bona-
ventura respondet : Heec dictio,solus,potest
esse categorema et etiam syncategorema.
Prout est categorema, sic est nomen ad-
jectivum, absolute ponens rem suam (id
est rem significatam per se) circa suum
substantivum : et res sua est solitudo,
tantumque valet solus ut solitarius. Et
B quoniam solitudo nullo modo recipitur in
divinis quantum ad substantiam, quum
sit in tribus personis ; idcirco hoc nomen,
solus, sic sumptum, non recipitur in divi-
nis cum terminis substantialibus, quoniam
terminus accidentalis implicat rem
suam circa subjectum : sicut quum dici-
tur, Homo albus currit. Similiter quuin
dicitur, Solus Deus est Pater, solitudo implicatur
circa Deum : quumque Hilarius
dicat quod Deus non est solitarius confi-
lendus, proposilio illa non est vera. Si
C vero solus sumatur syncategorematice, sic
privat associationem, et importat quamdam
negationem. Sicque quum aliquod
prsedicatum tam essentiale quam perso-