Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

542 IN LIBRUM I SENTENITARUM. DIST. XLI ; QU.EST. I
dit tripliciter. Primo, quia in rebus om- A ergo pertinet ad effeclum prsedestinatio-
nino sequalibus electio nominari non po-
tcst : ergo si Deus istum elegit, aliqua est
differentia elecli a non eleeto. Secundo,
quia in omnibus operibus misericordiee
Dei videtur concurrere justitia :
ergo ali-
qua est convenientia ex parte ejus circa
quein misericorditer operatur. Tertio, quia
eonsimiliter videtur non esse vel esse me-
ritum electionis et reprobationis : et licet
malitia quse est ex parte reprobati, non
sit causa damnandi ex parte Dei, ita quod
sit causa actionis divinse reprobativse, quia
sic Deus esset passivus, et temporale esset
causa seterni ; tamen bene conceditur ex
parte damnandi ratio motiva propter quam
recipiatur in ipso actio ista, et sit circa
ipsum. Ergo a simili videtur ex alia parte,
quod absque imperfectione Dei in agendo,
potest poni aliqua ratio ex parte prsedestinati.
Et iste innititur auctoritati Augu-
stini, quod prsedestinatio seu electio sit ex
occultissimis meritis : quam auctoritatem
dicit non esse retractatam ab Augustino.
Ulterius in speciali dicit, quod bonus
usus liberi arbitrii prsevisus a Deo ex par-
te electi, et malus usus prsevisus ex parte
reprobati, horum sit ratio. Quod ita de-
clarat : Quamvis gratia principaliter ope-
retur in actibus bonis, tamen liberum
arbitrium cooperatur. Quod probat per
ps Lxxvm, Augustinum, super illud, Adjuva nos, Deus
9 '
salutaris noster, dicentem : Quum petit
nos adjuvari, neque ingratus est gratise,
nec tollit liberum arbitrium. Quando ergo
offertur gratia viatori, si recipiat gratiam
sibi oblatam et ei per liberum arbitrium
bene cooperetur, meretur habere gratiam
secundum gradum ulteriorem, prout do-
ctor ille exemplificat in multis gradibus
intermediis a statu peccati mortalis usqiie
ad statum glorise : sicque videtur quod
totus bonus usus liberi arbilrii pro omni-
bus statibus prsevisus, potest esse ratio
electionis seternse ipsius bene usuri, et ita
ex alia parte de malo usu. et male usuri
reprobalione. — Et si objiciatur, quia bo-
nus usus liberi arbitrii est per gratiam,
nis, et ita non est ratio eligendi ; respondet,
quod bonus usus quodammodo non
includilur in prsedestinatione nec sub ejus
effectu, licet non sit sine ejus effectu, nec
sit distinctum id quod est prsedestinatio-
nis, ab eo quod liberi est arbitrii. — Et
sic secundum ipsum, ista ratio valet assi-
gnari in communi ; et in singulari de quocumque
prsedestinato seu reprobafo polest
assignari ratio ex parte ipsius, et est ratio
non propter quam, sed sine qua non : non
B tamen est hominis illam in singulari in-
vestigare, quamvis non desit.
Sed contra istud arguitur : primo, quoniam
Deus non prsevidet istum bene usurum
libero arbitrio, nisi quia ipse Deus
vult aut prseordinat istum bene usurum.
Unde si offerantur Deo duo in naturalibus
omnino sequales, qusero quare prseordinat
istum bene usurum libero arbitrio, non
illum. Non videtur ratio nisi voluntas Dei,
ad quam sequitur unius electio, alterius
reprobatio. Ergo in prima distinctione seu
G discretione pertinente ad prsedestinationem
et reprobationem, sola ratio est divina
voluntas. — Prseterea, ratio ista quam
ponit, non tenet in omnibus, quum quidam
prsedestinati non habeant in hac vita
usum bonum liberi arbitrii, et aliqui re-
probati non habeant usum malum, ut pa-
tet in parvulis baptizatis et non baptizatis,
ante usum rationis. Si dicatur, quod
prsevideat usum quem habuissent si su-
pervixissent, ideo istum quem prsevidit
bene usurum fuisse, perduxit ad Bapti-
D smum, non alium, etc. Contra, propter
usum ita prsevisum non meretur quis, nec
acceptatur, nec reprobatur.
Potest aliter dici, quod prsedestinationis
nulla est ratio, etiam ex parte prsedesti-
nati, aliquo modo prior ista prsedestinati-
one; reprobationis tamen est aliqua causa.
— Primum probatur, quia volens ordinate
finem et ea quse sunt ad finem, primo vult
finem, et propler finem vult alia. Ergo
in toto processu quo creatura beatificabi-
lis perducitur ad finem perfectum, qui est