Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

206 IN LIBRUM I SENTENTIARUM. dist. xxvi ; qu.est. i
enim est quod adest et abest. Sed esse A istae satisfacere non censentur. Nam et
ad, accipit secundum rationem relationis,
quaB secundum esse suum refertur ad
aliud. Quum igitur relatio est quod est
esse ad, prior est ratione ejus quod est
adesse. Hinc sequitur quod simpliciter lo-
quendo, ratio relationis prior sit ratione
accidentis. — Haec Alexander.
Praeterea de his in Summa sua, primo
libro, tractat Antisiodorensis, recitans prae-
tactas opiniones, et arguens contra eas,
praesertim contra errorem Porretanorum.
Verumtamen opinionem Praepositivi inductam
affirmat esse multum probabilem :
Videndum est, inquiens, quomodo sustineri
possit opinio magistri Prsepositivi, dicentis
quod sicut paternitas est Pater, ita sup-
posita paternitate supponitur Pater, nec
est differentia, nisi in modo loquendi seu
significandi. Gujus opinionis probabilitas
apparet in hoc, quoniam sicut Deus propter
hoc quod est omnimode simplex, non
eget aliqua actione ad hoc ut agat in crea-
turam, sed se ipso agit in eam; nec eget
aliqua relatione qua referatur ad creata,
sed se ipso refertur ad ea : ita Pater quum
sit omnimode simplex, se ipso refertur
ad Filium. — Qui ergo opinionem istam
vult sustinere, poterit ad instantias re-
spondere, ut quum ita arguitur : Pater
generat, et Pater spirat : si in utraque
propositione non denotatur nisi Pater sic
agens, idem erit dicere, Pater generat, et,
Pater spirat. Ad quod diceretur, quod Pater
propter suam simplicitatem, quantum
ad plures effectus, id est productos : sicut
Deus quantum in se est, eodem modo se
habet ad homines universos, nihilo minus
aliter habet se ad bonos quam ad malos.
Similiter dico, quod verba haec, generat
et spirat, quantum ad Deum Patrem idem
significant, sed connotant diversa ex modo
significandi. Haec Antisiodorensis.
Verum si prseinducta motiva, praesertim
Bonaventurae, rite pensentur, solutiones
Pater per intellectum profert Verbum, et
per voluntatem spirat amorem ; illaque
maxima, quod idem in quantum idem, seu
idem eodem modo se habens, facit seu
agit idem, infallibiliter vera est apud theologos
atque philosophos. Propter quod
omnis distinctio productorum ex parte
producentis aliquo modo habet originem,
sicut de hoc superius inducta sunt multa;
atque ex argumentis Scoti et Francisci de
Mayronis,opinio illa potest clarissime con-
B futari. Idcirco quantum ad hoc, potius
reor consentiendum Alexandro, Thomae,
Alberto, Bonaventurae, Petro, Richardo,
iEgidio : quorum positio in hac re nunc
quasi ab omnibus observatur.
Ad primum ergo dicendum, quod pro-
prietates sunt in personis non quasi reali-
ter ab ipsis distinctae, sicut et sapientia,
pietas atque justitia est in Deo non tanquam
quid realiter distinctum ab eo, et
tamen aliud convenit Deo ratione justitiae,
C aliud ratione misericordiae. Neque negandum
est quin et proprietates et relationes
sint aliquo modo in divina essentia tanquam
in fundamento, eo quod omne re-
lativum in aliquo absoluto fundetur. Qua-
liter autem hoc sit, et qualiter in una et
eadem divina essentia oppositae relationes
originis queant fundari, supra ex dictis
doctorum, praesertim sancti Doctoris in
Summa contra gentiles, quantum humanae
imbecillitati in preesenti possibile est, di-
in se est, eodem modo se habet ad Fistinctione secunda et tertia, ostensum est. tom. xix,
lium et Spiritum Sanctum, tamen diverso D Infra quoque tangentur rationes
"
Durandi p li9 ets "
modo se habet ad illos in quantum quasi et Scoti, satis idoneae ad reprobandum
illam opinionem. Intendo quippe huic ma-
teriee immorari, eo quod doctores praeci-
pui valde in hujus distinctionis materiis
videantur variis modis sentire, quatenus
diversis opinionibus atque earum motivis
hinc inde congruenter attentis, veritas evi-
dentius elucescat. — Ad secundum dicendum,
quod sicut divinae et superbenedictae
personae sunt simplicissimae, ita quod
in eis non est realis distinctio, quamvis