Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

AN CARITAS AUGEATUR, ET QUALITER QUIBUSVE ACTIBUS 41
reprobat. Ideo juxta tertiam tenet positio- A
nem, quod augmentum caritatis et cujus-
libet forma? recipientis magis et minus, fit
per hoc quod eadem forma prius imper-
fecta et in gradu remisso, ad perfectiorem
deducitur gradum : qui gradus non
simul, sed successive in eadem sunt for-
ma. In omni namque transmutatione proprie
dicta, subjectum manet numero unum
et idem sub utroque termino quantum ad virtuales seu latitudinales, non integrales
omne illud quod pertinet per se ad ratio- et quantitativas, ad quas est in potentia
nem subjecti, ad quod in intensione for- dum est sub quantitate minori, sicut et
ma? pertinet ipsa forma, secundum quam B quselibet alia forma. Nec est in hoc diffe-
attenditur intensio atque remissio, sicut
dum de minus calido fit aliquid calidius.
— Haec Durandus, qui in his videtur Thomam
secutus.
Pra?terea Henricus Quodlibeto quinto,
quaestione nonadecima, qua qua?ritur, an
habitus infusus possit augeri : Duplex, in-
quit, est augmentum formarum, unum in
essentia et natura earum, aliud in opera-
tione. De primo augmento quaerit ha?c
quaestio. De quo est una opinio, quod formarum
augmentum non est ex natura es- G
sentia? earumdem, sed ex dispositione et
modo essendi in subjecto : quod improbatum
est alibi. Quumque forma? seu vir-
tutes infusae non habeant esse in subje-
cto ex natura subjecti, sicut ex subjecto
non habent esse, ita nec suum augmen-
tum, secundum istam opinionem. Sicque
secundum opinionem hanc, non apparet
quomodo in habitibus infusis poni queat
augmentum. Sed ut ostensum est alibi,
intensio et remissio in formis fieri habent
in earum essentia ex natura ipsa, qua in D
sua essentia latitudinem habent. Ideo non
ex natura subjecti, sed ipsius forma? secundum
se, investiganda est causa ratioque
augmenti : quoniam eadem est cum eo
quod est causa suscipiendi magis et mi-
nus. Porro magis et minus, sunt disposi-
tiones subjecti, ex eo quod forma in sua
essentia est major et minor, secundum
modum infra tangendum. Est enim idem
modus augmenti in omnibus hujusmodi
formis. — Idcirco dicendum, quod om-
nes habitus infusi possunt augeri tam ex
parte virtutis seu habitus, quam ex parte
agentis seu infundentis. Gausa autem aug-
mentabilitatis virtutis infusa? non est ac-
cipienda ex parte subjecti, quia ex parle
subjecti non est possibilitas ad augmentum
formse, nisi sit educta de potentia
materia?; sed sumenda est ex parte forma?
in se : quia in sua essentia habet partes
rentia aliqua ex parte materialium formarum
et aliarum, sed est solum differentia
ex parte agentis : quoniam forma? mate-
riales habent agens in materia quo gene-
rantur, et generata? augmentantur ; forma?
vero immateriales ac spirituales, ut habi-
tus acquisiti, per actus subjecti generan-
tur atque augentur. Habitus autem infu-
si, quamvis in eodem consistunt subjecto
cum acquisitis habitibus, quia tamen ex
actibus nostris non generantur, ideo nec
eis augentur, effective dico, sed dispositive
et meritorie tantum. Imo, quemadmodum
a solo supernaturali .agente creantur
et infunduntur, ita ab eo solo effective
augentur : et hoc, non per alicujus ejusdem
essentise appositionem, quia augmentum
in formis non est per partium ad-
ditionem in formarum essentia, sed in
virtute per quam forma aucta efficacius
potest in suam operationem : quod non
faceret simile appositum simili, quoniam
tepidum adjunctum sequaliter tepido, non
facit calidius. Fit ergo augmentum extra-
ctione in actum virtualium partium in
substantia habitus, quarum quselibet edu-
cta ponit augmentum non solum in sub-
stantia, sed etiam in virtute, et hoc per
idem agens supernaturale per quod virtus
in esse producitur. — Ha?c Henricus. Cujus
responsio videtur consona his qua? ex secunda
secunda? sunt introducta. Intentio
quoque Henrici infra clarius elucescit, in
qusestione, an caritas posset augeri in in-
finitum.