Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

80 l.N LIBIU.M 1 SENTENTIARUM. — DIST. XVIII ; QU.EST. 11
tionem. [deo dicere quod donuin in divi-
nis nihil horum significet, videtur prorsus
inepte sonare. — Deinde quod aii. Nihil
esse in divinis cui respectu divinorum
competaf ralio doni. esl apertissime con-
Ira Augustinum el Magistrum in litlera, et
contra praeallegatos doctores.Nam et septi-
ino de Trinitate loquitur Augustinus, quod
sicut Verbum non dicitur nisi Filius, sic
nec donum nisi Spiritus Sanctus; atque
in textu probatur quod Spiritus Sanctus
vocalur donum ratione aeterna? originis, et
ita est proprium, non appropriatum. Rursus.
in textu ex Augustino habetur, quod
Spiritus Sanctus est donum ab seterno,
quia procedit per modum donabilis, ita
quod aplitudo donandi convenit sibi ex
modo et proprietate sua? eeternse proces-
sionis. Ideo stare non valet quod scribit
Durandus, quod nihil sit in divinis cui
ratio doni competat respectu divinorum.
— Quumque sic arguit, Nihil est in divinis
quod libere communicetur, sed quidquid
communicatur in divinis, communicatur
ex necessitate nalurae; dico quod secundum
oinnes doclores authenlicos, in divi-
n is esl duplex communicatio : una per
moduin natura? et naturali necessitate, sic-
ul generalio Filii; alia per modum libe-
ralis et voluntariae emanationis : quae tamen
non est sic liberalis et voluntaria,
quod possit non esse, sicut hoc supra
tom. xix, diffuse expositum est ; et ipsemet Duran-
B.,493ets!
elc - clus
d us h° c l° c0 fatetur, quod Spiritus San-
procedit ut amor, atque per modum
voluntatis. — Insuper stare nequit quod
ait, rationem doni convenire divinis tam
essentialibus qnain personalibus aeque pro-
prie respectu creaturarum. Xam sicul os-
tensum est, in dante est aucloritas respectu
doni, proprie loquendo : el ila donum
non convenit Patri aeque divina? essen-
li;c. Qnde pra?allegati doclores affirmant,
quod donum proprie dicil emanationem
a dante, qucinadinodnin verbum a pro-
ferente. Quum vero assumit Durandus,
quod donuin esl aliquid liberaliler communicatum
; dico quod descriptio illa
A extendatur ad donum increatum et spiratum,
et quod dicitur ibi communicatum,
exponendum est proul se extendit ad
communicabile aptitudinaliter, sicut et
Scotus exponit.
Itaque tota ista Durandi positio.compro-
balur erronea. Quod diffusius demonstrarem,
nisi superfluum videretur, quum om-
nibus pra?fatis doctoribus exstet contraria,
atque ex verbis eorum jam introductis
pateant absurditates istius.
B Praeterea circa distinctionem hanc do-
ctores aliqui quasdam adhuc movent qua 3-
stiones, ad quas pro magna parte patet ex
dictis solutio.
Quaerit enim Bonaventura et alii qui-
dam, quid magis proprie conveniat Spiritui
Sancto, donum vel datum. Ad quod
Bonaventura respondet quod donum. Datum
enim (sicut jam patuit) concernit
tempus, et significat per modum praeter-
iti. Donum quoque supra rationem dati
addit proprietatem seu conditionem libe-
C ralitatis et irreddibilitatis, quae est pro-
prietas magnae nobilitatis et perfectionis :
unde et dona gratuita magis vocantur dona
quam data.
Hinc ait Albertus, quod donum convenit
Spiritui Sancto proprie, et non datum : et
hoc, propter rationes praetactas; et quoniam
donum convenit ei simplicius et ab
aeterno, atque ex digniori ratione, videlicet
ratione aeterna? processionis, et cum mi-
nori relatione ad creaturas, quia cum apti-
tudine ; datum, cum effectu seu actu.
D Denique Richardus hic sciscitatur, an
esse donum ab aeterno conveniat Spirilui
Sancto. Ad quod respondet, sicut praehabilum
est : Donum prout sumitur in divi-
nis, est res procedens cui ex modo suo
procedendi convenit prima ratio doni,qua?
est amor. Sed Spiritus Sanclus ab aeterno
ita procedit, ulpote per moduin volunlalis
liberaliter agentis : per
quem moduin non
emanat emanatione intrinseca nisi amor.
Ideo ab aeterno convenit Spiritui Sancto
esse donum, et hoc, ratione donabilitatis