Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

350 IN LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XXXII ; QU.EST. IV
vens : Actus, inquit, alicui potest adscribi A rationem sapientia?, sed amoris. Quamvis
dupliciter. Primo, originaliter seu effecti-
ve : sicque Filius est sapiens sapientia in-
genita, id est a Patre. Secundo, formaliter :
et hoc rursus dupliciter. Primo, tanquam
formse, quse est agendi principium : et
sic Filius sapiens est sapientia nec genita
neque ingenita, quse est divina essentia.
Secundo, tanquam supposito formam ha-
benti, per quam agit : et sic Filius dicitur
sapiens sapientia genita, id est se ipso.
Concordat Bonaventura in qusestionibus est concedendum, quod Spiritus Sanctus
super litteram.
B sit sapientia procedens, quoniam sapientia
Verumtamen Albertus dicit non esse non est appropriabilis amori.
concedendum, quod Filius sit sapiens sa- Pro quorum concordia poterit forsitan
pientia ingenita. Quod verum est denomi- dici, quod Spiritus Sanctus est procedens
natione formali.
sapientia, loquendo quasi materialiter, non
directe formaliter. Non enim procedit sub
Richardus quoque hic scribit : Sicut in
creaturis sapientia filii adscribitur patri
gignenti et filium instruenti, et ipsi filio
tanquam subjecto cui sapientia inest ; sic
in divinis Filius dicitur sapiens aliquo tri-
pliciter. Primo, tanquam ab eo a quo est
sapiens : et ita est sapiens sapientia inge-
nita, id est a Patre, a quo habet quod sit C
et sapiens sit. Secundo, tanquam a forma:
et ita est sapiens sapientia essentiali, quse
est divina essentia, et nec genita est ne-
que ingenita prout ingenitum nomen est
notionis, puta innascibilitatis. Tertio, tanquam
supposito sapientiam habente : et
ita est sapiens genita sapientia. Hsec Richardus.—
Qualiter autem ingenitum mul-
tis modis dicatur, ita quod sapientia prout
supponit divinam essentiam, nec genita
enim sapientia per se non appropnetur
Spiritui Sancto, sed Filio, potest tamen ei
appropriari per adjunctum. Sumitur quo-
que in tali locutione procedere, non prout
attribuitur Filio, sed prout est distinctivum
Spiritus Sancti ab aliis personis. Haec
Alexander.
Sed ab his videtur Albertus aliqualiter
dissentire : Quamvis, inquiens, Spiritus
Sanctus sit sapientia, nullo tamen modo
ratione, modo aut proprietate sapientise
nihilo minus persona sub ratione, proprie-
tate et modo amoris procedens, est sapien-
tia ipsa summa, divina et increata.
dist.xxvui, esl neque ingenita, dictum est supra : quia actio : ergo est potens per Filium.
ingenitum communiter sumitur proul est D
proprietas Patris ; si vero dicatur mgenitum
non genitum, sic essentia et sapientia
essentialiter sumpta vocatur ingenita.
His consonat Alexander. Qui etiam quse-
rit, An Spiritus Sanctus sit sapientia de
sapientia, et procedens sapientia. Et re-
spondet quod imo, ad istum videlicet sen-
sum, quod Spiritus Sanctus est persona
procedens quee est ipsa sapientia, et ipse
procedit a Patre qui est sapientia, quam-
vis non procedat secundum modum aut
OUarto
nita.
QU^STIO IV
hic quseritur a quibusdam, An
Pater sit potens potentia ge-
Videtur quod sic. Primo,quoniam Filius
appellatur virtus, brachium et dextera Pa- icor. 1,24;
tris : Filius autem est virtus seu potentia p*- xcvu >m
genita. — Secundo, Pater operatur per Fi- joann. v,
lium ; sed in Patre idem sunt virtus et 17; 1X ' 4 "
In contrarium est quod Patri idem est
esse et esse potentem; nec ipse a Filio,
sed ab ipso Filius habet potentiam.
Ad hoc Bonaventura respondet : Ista
simpliciter falsa est, Pater est potens potentia
genita, et magis impropria quam
aliqua prsedictarum. Est etenim regula
quod prsepositio per juncta verbo absoluto
imporlat auctoritatem, ut quum dicitur,
Iste est bonus per illum ; cum verbo autem
transitivo importat subauctoritatem,
;