Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

110 IN LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XIX I QUJEST. III
tius in libro de Trinitate : Differentiam
A
numero facit accidentium varietas. Tres
equidem homines nec genere nec specie,
sed suis accidentibus dislant. Si enim ac-
cidentia separemus ab eis, tamen locus
eis diversus est, quem unum (ingere nul-
latenus possumus. Duo namque corpora
uiium non obtinenl locum, qui accidens
esl : ideo numero plures sunt, quoniam
preedicabile. Et respondet : Prsedicamen-
accidentibus plures fiunt. Quumque in ditum dupliciter dicitur. Primo proprie, et
vinis non sint accidentia, divinse personse sic est coordinatio preedicabilium quorum
non differunt accidentibus : idcirco non est unum sub alio : et ita non est in divi-
proprie singularia aut particularia appel- B nis, quoniam non est ibi superius et infe-
lantur, imo nec individua. Hinc divina es-
sentia non est universale, nec genus aut
species, nec personse sunt singularia aut
particularia. Tertio modo dicitur quemadmodum
ait Boetius : Quum homo dicitur,
de pluribus quidem hominibus prsedica-
tur; sed si illam humanitatem quse in
Socrate est, individue seu individualiter
consideremus, individua est et individuata,
quum Socrates ipse sit individuus. Ex
quo accipitur, quod sicut Socrates et Gi-
cero suis singularibus proprietatibus et C in divinis, quoniam omne totum quod ve-
accidentibus singulares ac numero plures
esse noscuntur, sic suis propriis, indivi-
duis et singularibus humanitatibus, numero
plures efficiuntur. Quum ergo deitas
nullo modo plurificetur in Patre et Filio
et Spiritu Sancto, non se habet ad eos ut
universale ad particularia. Haec Alexander.
In cujus verbis videtur obscurum, quod
ait quod esse de multis, sit imperfectio-
nis; et item quod divina essentia est in sona negatur a Trinitate, non differens ab
multis, sed non de multis.
situm videtur ita probari :
Cujus oppo- illa genere, specie nec numero : ergo quse-
Sicut divina D libet persona est pars Trinitatis. — Secun-
essentia est in tribus personis, sic prsedicatur
de tribus. Generaliter quoque omne
universale quod est in multis, prsedicatur
de mullis. Ad quod reor dicendum, quod
aliter sumit Alexander esse de multis, ita
quod esse de multis valeat tantum ac si
dicatur esse partem seu aliquid eorum
quae sunl multa seu in multis. Ex hoc
enim probat quod esse de multis non
competat ipsi esse divino, quia esse divinum
seu Deitas, est totum esse Patris et
Filii et Spiritus Sancti. Arguendo etiam
ait : Universale, secundum Philosophum,
esl in mullis et de multis quse sunt parti-
cularia; per hoc autem quod est de nuil-
tis, dependentiam habet ab illis, quia et
pars ponit imperfectionem.
Insuper quaarit hic Alexander, an in
divinis ponendum sit prsedicamentum aut
rius, nec universale et particulare. Secun-
do communiter, ita quod preedicamentum
vocetur quidquid potest dici per modum
preedicamenti : et ita ponitur in divinis,
in quibus qusedam dicuntur per modum
substantia?, qusedam per modum relatio-
nis. Hsec Alexander.
Praeterea Albertus circa hsec quaerit,
utrum divina essentia preedicetur de per-
sonis ut quoddam totum. Et respondet :
Nulla ratio totius nullaque ratio partis est
re ac proprie totum est, ex suis partibus
constat atque compositum est : quod de-
rogat simplicitati divinse. Pars quoque respectu
totius est imperfecta : quod divinae
contrariatur perfectioni.
Verum his objici potest : Quidquid
removetur
seu negatur ab aliquo, et non
differt ab illo genere, specie vel numero,
videtur esse pars illius. Sed quselibet per-
do sic : Duo
sunt plures uno, et tres sunt
plures duobus. Ergo duo sunt totum ad
unum, et tres sunt totum ad duo : sicque
una persona divina est. pars Trinitatis, et
similiter duse. — Imo potest sic argui :
Pater est aliquid Trinitatis, et non tota
Trinitas : ergo est pars Trinilatis.
Dicendum ad primum, quod quidquid
removetur ab aliquo, et non differt ab illo
genere, specie aut numero, videtur esse
pars illius, dummodo sit in illo sicut ha-