Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

AN MERITA ET DEMERITA SINT PR.EDESTINATIONIS ET REPROBATIONIS CAUSA 541
potissime sit de fine : non enim in mediis A nulla vero, quare potius istum quam il-
illis divina pietas, perfectio et beatitudo
relucet plenarie, neque tam plene sicut in
ipsa prsedestinatorum beatificatione et glo-
ria consummata.
Insuper Scotus circa hsec inquisitive
procedit, narrans qualiter Augustinus interdum
ipsam fidem quam Deus in prsedestinatis
prsevidit, sensit esse causam
seu rationem prsedestinationis quantum
ad gratia? collationem ; sed hoc ipse in li-
lum. Unde et in ca?co nato Christus solam
perhibuit rationem cur natus sit csecus, Joann. ix,
quatenus opera Dei et
2,3.
gloria ejus manife-
starentur in illo. Sicque Deus permittit
fieri mala, ne qusedam bona impediantur,
imo ut eveniant. Nec in his agit Deus
contra justitiam, quia nulli absolute est
debitor.
Contra istam positionem quidam sic ar-
guit : Nullus defectus culpse aut poense est
per se de perfectione universi, ergo nec
bro Retractationum revocavit, eo quod et B per se requiritur ad manifestationem bo-
fides sit donum Dei, et effectus sub prse- nitatis divinse et ergo non est simile de
destinatione comprehensus ac cadens. differentiis rerum in esse naturali et mo-
Deinde subjungit : Magister vero in lit-
tera sentire videtur, quod omnino nullum
sit meritum prsedestinationis aut reproba-
tionis, et innititur auctoritatibus Apostoli
et Augustini. Quod vero Augustinus ali-
cubi ait, prsedestinationem de occultissi-
mis meritis venire, insinuat ab Augustino
retractatum in simili. — Contra quod ob-
jicit quidam doctor, quia super Epistolam
rali. — Item, ad manifestationem divinse
justitise sufficeret damnatio dsemonum. —
Rursus, non apparet quod Deus ex inten-
tione fieri sinat peccata ut puniat ea : quoniam
non videtur quod per intentionem
cujusquam sint plus permittenda fieri mala
quam facienda, quoniam nullum malum
culpse vel pcense potest esse per se intentum
in quantum malum. — Nec est simile
ad Romanos scripsit Augustinus quando C de materia nuda et de diversis suppositis
fuit presbyter, nondum episcopus ; librum
vero LXXXIII Qusestionum, in quo aucto-
ritas illa habetur, fecit jam prsesul effe-
ctus. Ergo non videtur quod retractato illo
verbo libri prioris, retractet aliqua libri
posterioris : quoniam retractare dictum
prius quando minus sciebat, non est re-
tractare dictum prolatum posterius quando
plus scivit. Sed istud argumentum non
cogit : quoniam licet prius scripsit unum
librum quam alium, simul tamen fecit
quia in materia secundum se non potest
esse dispositio varia, sed' in hominibus po-
test ex libertate arbitrii. — Quod vero ait
Apostolus, Quam incomprehensibilia sunt /?om.xt,33.
judicia Dei! et, An non habet potestatem ibid.ix,n.
figulus? ac consimilia : dicit iste secundum
Glossam, hoc non dixisse Apostolum
ex inopia rationis reddendse, sed ad reprimendum
inquisitionem culpabilem teme-
ritatis humanse.
Iste ergo positionem prseinductam sic
librum Retractationum ; tuncque habuit D reprobans, dicit aliter, et sic : Actus divi-
ambos libros illos editos, et potuit dicta
in uno libro retractare in aliis sive prius
sive posterius editis. Unde et primo libro
Retractationum, capitulo tertio ait : Nec
assidue repetendum est quod semel inde
dixi.
Amplius dicitur, quod Deus operatur
circa creaturas solo beneplacito volunta-
tis, ut inde non sit alia ratio aut causa
petenda : ita tamen, quod possit ratio as-
signari cur quosdam elegit et non alios;
nus potest dupliciter considerari : primo,
ut est a Deo agente ; secundo, prout reci-
pitur in aliquod passum, seu ut terminatur
ad aliquod objectum. Primo modo
nulla est ratio actionis divinae, neque ut
finis, nisi bonitas sua; neque ut efficiens,
nisi voluntas sua. Secundo modo potest
ratio assignari, propter quam scilicet illud
ens circa quod est actio, ut est ens ad
finem, congruit fini. — Et quod aliqua sit
ratio talis ex parte entis ad finem, osten-