Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

ens actu esse in ipso et non in se. Sic
autem personse non habent se in Trini-
tate : quia in Trinitate non habent esse in
potentia, nec Trinitas est in eis sicut totum
in partibus; sed potius quselibet per-
sona subsistit in se, et significantur nomi-
ne Trinitatis sicut simul suppositse. Ideo
quselibet per se sumpta removetur a Tri-
nitate, et econverso : quia quod Pater non
est tota Trinitas, hoc non impedit unitas
Trinitatis, sed pluralitas personarum nomine
Trinitatis significata. — Ad secundum,
concedo quod duo sunt plures uno,
et tres sunt plures duobus : ideo duse per-
sonse sunt plures quam una, et tres sunt
plures quam duse, et numerum illum
agunt relationes ; una tamen persona non
est pars duarum, nec unitas illa est pars
alicujus binarii. Unitas namque personse
ut est persona, non est divina essentia,
quse non distinguit personas ab invicem,
imo potius unit eas ; sed est notio seu re-
latio in divinis distinguens. Et facit notio
ista aut illa unitatem personse, quoniam
facit personam in se ipsa consistere atque
ab aliis esse distinctam : ideo hsec persona
et illa, sunt duse personse numero notionum.
Sed quoniam notio non distinguit
personam a persona essentialiter, idcirco
non facit pluralitatem simpliciter : ideo
nec simpliciter facit binarium neque ter-
narium. Quamvis igitur in divinis personis
sunt duse personse, non tamen binarius ;
et licet sit ibi pluralitas personarum, non
tamen multitudo. Hinc concedendum non
puto, quod in divinis unum sit pars duorum
etiam discreta, sicut unitas est pars
binarii sive ternarii; sed concedo quod una
persona non est tot personse ut duse vel
tres personse, nec tres personse sunt tam
paucse ut una :
quoniam
AN IN DTVINIS SIT TOTUM RT PARS 111
numerus quem
facit notio in divinis, non est simpliciter
numerus, ut infra dicetur. — Hinc quoque
dicendum quod Pater non est aliquid Tri-
nitatis, quia ly aliquid notat partitionem.
Si vero sic proponatur, Pater est aliquis
Trinilatis, et non est Trinitas tota, ergo
est pars illius : dicendum, quod verum
A est quod Pater est aliquis Trinitatis, nec
sequitur quod sit pars Trinitatis : imo so-
lutum est, quia quod Pater non est tota
Trinitas, non impedit ternitas Trinitatis,
sed pluralitas personarum : ideo sequitur
quod Pater non est tot personse ut Trini-
las, sed est una Trinitatis persona.
Ex his innotescit, quod in divinis non
est universale, quemadmodum et Boetius
protestatur. Id enim in quo est univer-
sale, habet in se quod est et quo distincta.
Universale quoque requirit multitudinem
B actu aut potentia, quse non convenit Deo.
Ideo essentia divina non prsedicatur de
personis ut de multis. Verumtamen essen-
tia est in personis, et prsedicatur de eis
sed non prsedicatur de ipsis ut de multis,
nec est in eis ut in multis, eo quod perso-
nse essentialiter idem sint.
Si rursus quis instet, quia in divinis est
communicabile et incommunicabile, scili-
cet essentia et persona : ergo universale
et particulare. Et si non sequitur,quseritur
causa. — Respondendum quod communi-
C cabilitas duplex est. Una sine multiplicatione
et divisione ejus quod communica-
tur, ita quod manet idem numero, sicque
divina natura communicabilis perhibetur
quse communicatio ad rationem univer-
salis non sufficit, nec competit naturis
creatis. Alia est communicatio naturse secundum
esse abstractum, quse commu-
nicatur per sui partitionem in his qui-
bus communicatur, quse simpliciter multa
sunt, in quibus est natura una secundum
rationem : quse communicabilitas causat
D rationem universalis et particularis, nec
convenit divinis. — Hsec Albertus.
Concordat Udalricus, inter cetera scri-
divinse personse non sunt in
bens : Quod
divina essentia sicut partes in toto inte-
grali, probat Augustinus in libro secundo
contra Maximinum. Qusecumque sunt una
essentia, non sunt partes integrales ejusdem
totius : partes etenim integrales ab
invicem essentialiter distinguuntur. Sed
divinse personse sunt una essentia, et quse-
libet earum est tota essentia. Similiter
; :