Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

200 IN LIBIUM I SEXTENTIARUM. — DIST. XXVI ; QU.EST. I
Videtur quod non. Primo, quoniam qua?- A est, an in simplici Deo queat esse vera et
libet increata persona tam simplex est realis pluralitas personarum.
sicut divina essentia, nec propnetas, notio
aut relatio reale aliquid superaddit essen-
tisB : ergo proprietas non potius est in
persona quam in essentia; aut si sunt pro-
prietales in personis, non sunt in eis nisi
secundum rationem, id est, non realiter
nec positive, sed solum secundum no-
stram considerationem,quemadmodum sa-
pientiam, justitiam, sanclitalem dicimus
esse in Deo. — Secundo, simplicissima
In oppositum sunt qua? inducuntur in
littera, et quod sanctus ait Gregorius, Ut
in confessione vera? sempiternaeque Dei-
tatis, et in personis proprietas, et in es-
sentia unitas, et in majestate adoretur
spqualitas.
Ad istud Thomas respondet : Apud
om-
nes Catholicos certum est relationes esse
in divinis; sed in positione relationum
dislinsuuntur ab invicem immediate se B inveniuntur diversa? doctorum sententia?.
ipsis, non per aliquid distinguens inexsi- Quidam enim, ut Porretani, id est sequa-
stens sive adjunctum, ut patet de generi-
bus generalissimis, et de puro actu ac
pura potentia, atque de differentiis ipsis.
Divinae autem et supergloriosa? persona?
sunt simplicissima?, sicut divina essentia :
ergo non distinguuntur ab invicem per
proprietates aut relationes. — Tertio, si
relatio nihil est in re nisi ipsa divina es-
sentia, non videtur quod possit esse ratio
sive principium realis et personalis distin-
ces Gilberti Porretani episcopi, dixerunt
quod relationes in divinis tantum sunt
adsistentes, seu extra affixa?, non inexsi-
stentes. Quidam vero, ut Pra?positivus et
eum sequentes, dixerunt quod relationes
in divinis sunt ipsa? persona?; et quod
aliquando in abstracto significantur, hoc
est per modum loquendi quo communiter
dicimus, Rogo tuam benignitatem, id est
te benignum, utentes abstracto pro con-
ctionis inter personas, qua? in ipsa essen- C creto ; atque quod ita sint resolvenda? et
tia vere conveniunt, imo substantialiter
idem sunt.
Quarto, Hilarius protestatur in libro de
Trinitate, quod Pater et Filius et Spiritus
Sanctus solis differunt nominibus. Si er-
go in divinis sunt proprietates, illa? erunt
vocales,non reales. — Damascenus quoque
primo libro fatetur, quod divina? persona?
differunt cogitatione seu consideratione
vel ratione, non re. — Quinto, si persona?
relativis proprietatibus distinguuntur, er-
exponenda? omnes locutiones in quibus
relationes seu proprietates in abstracto di-
cuntur. Alii dicunt, quod relationes sunt
persona?, et sunt in personis secundum
rei veritatem. Omnesque illi quantum ad
aliquid verum dicunt : ultima tamen ista
positio plenam continet veritatem.
Pro cujus intellectu sciendum, quod in
relatione, sicut in cunctis accidentibus,
duo considerantur : unum est esse suum
secundum quod in subjecto fundatur, se-
go non erunt persona? proprietatibus illis D cundum quod aliquid ponit in subjecto, in
abstractis. Et tamen illis per intellectum quantum est accidens. Secundum est ratio
abstractis, adhuc manet divina essentia,
qua? est res intellectualis natura?, per se
perfecte subsistens : ideo est persona. Est
quoque pra?habilum, quod Deus se ipso
persona est, non aliquo adjuncto, ut as-
serit Augustinus.
Verum de isto, quod scilicet persona?
divina? per relationes originis distingui
non valeant, inducta? sunt mulla? rationes
quajst. v. supra distinctione secunda, ubi qua?situm
sua secundum quam refertur ad aliud,
secundum quam in determinato genere
collocatur : et ex hac ratione non habet
relatio quod aliquid ponat in eo de quo
dicitur, sicut omnes alia? forma? absoluta?
ex sua ratione habent quod aliquid ponant
in eo de quo dicuntur. Hinc inveniuntur
qiuedam relationes nihil ponentes in eo
de quo pra?dicantur. Quod attendentes quidam
philosophi, asseruerunt quod relatio