Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

106 IN I.IBRUM 1 SENTENTIARUM. DIST. XIX ; QU.EST. II
ii,i. relatio el origo: atque secundum qnod
libel horum Pater esl in Filio, el econtra.
Secundum essentianij quoniam Pater esl
sua essentia, e1 eam communical Filio.
(hiiim ergo Pater sil sua essentia, et illa
sil in Filio, constal quod Pater iu Filio sit.
Similiter quum Filius sil eadem essentia,
patel quod e1 ipse sil in Patre. Secundum
relationem quoque, quia unum oppositonim
relative, est in altero secundum in-
tellectum. Secundum originem etiam cer-
l ii in esl (juod emanatio Verbi est solum
ad intra in divinis, e1 manel in mente di-
centis; sed el id quod exprimitur verbo,
continetur in verbo. Pater autem se ipsum
exprimil iutra se suo Verbo, ideo est in
eo. Ha?c idem in Summa. — Concordat
Petrus.
Richardus quoque pra?habita planius ex-
primens : Virtus, ait, est summum seu ultimum
in quod res polest. Divina autem
virlus primo secundum rationem comparatur
ad sui esse duralionem, sicque ma-
xiiniun in quod potest est sua duratio
tota simul sine initio et fine : et secun-
duin hoc, quantitas virtutis in Deo est sua
aeternitas. Comparatur quoque ad exteriorem
operationem, et sic maximum in
quod potest,est quod potest in omne quod
contradiclionem non implicat:et. ita quan-
titas virtutis in Deo est omnipotentia ejus.
Comparatur. item ad suam perfectionem
intrinsecam, et sic maximum in quod po-
test, esl perleclionis immensitas : sicque
quantitas virtutis in Deo sub ratione qua
esl essentia, esl essentia3 sua? infinitas, Sancto excludit. Neque ex sua impotentia
quae iii textu dicitur magnitudo. Unde di- D aut sua? potenlia? ligatione vel coarctatiovinae
magnitudo essentiae est infinita, qiue ne contingit, quod non producit divinam
non est nisi infinita bonitas ac perfectio et increatam personam quemadmodum et
sua. Quse etiara magnitudo dicitur infini-
ta. in quantum tota simul attingeret spa-
liiim infinitum si esset. Hsec Richardus.
Pnetcrea Ronavcnlura : In divinis, inquit,
csl siimina et perfecta circumincessio,qua
uiius dicitur esse in alio plene, e1 econ-
irario; el proprie ac perfecte non invenilur
uisi in Deo. Circumincessio namque
in esscndo ponit distinctionem simul et
A unitatem :
el quia in solo Deo esl unitas
essentialis cum personali distinctione, ila
qnod distinctio est inconfusa et unitas in-
distincta ; hinc circumincessio ista solis
divinis pcrsonis esl propria. — Si autem
objicialur, quod una essentia non potest
esse in alia nisi per illapsum. Si ergo di-
vinae pcrsou;c sunt in alterutra eircumin-
cessibililer, sequilur quod una illabilur
alteri, sicut illabilur Deus creaturis : quod
esse non valet, quum divina? persona? sinl
seque spirituales et simplices. Respondeubi
R tur, quod non est simile : quoniam
exsistit essentiarum diversitas, si una est
in alia, oportet quod una sit aliquo modo
materialis respectu alterius ; sed quando
persona? sunt distincta?, salva essentia?
unitate, una est in alia,quia essentia unius
est essentia alterius : et ita, sicut idem
non illabitur sibi ipsi, ita nullus potest
ibi esse illapsus. Denique Patrem esse in
Filio ratione unitatis essentia?, non est
aliud quam Patrem Filio esse consubstan-
tialem et econtrario. Ha?c Ronaventura.
C Alexander etiam circa ha?c scribit dif-
fuse, et pene omnia jam inducta, in eo
virtualiter continentur. Et docet (quemadmodum
et in textu habetur) quod Pater
et Filius non sunt aliquid plus aut majus
quam Spiritus Sanctus, quia in tribus su-
perdignissimis superbeatissimisque perso-
nis est, una numero magnitudo, perfectio
deitatisque plenitudo, qua? omnem pror-
sus minoritatem, ina?qualitatem, dissimi-
litudinem et imperfectionem a Spiritu
Filius : imo ex perfectione Spiritus Sancti
est hoc, quia non congruit ei ; eademque
potestas est in eo qua? in Patre et Filio,
sed alio modo et ad alios actus, sicut pra?habitum
est et infra tangetur.
Praeterea Durandus circa ha?c a pra?in-
ductis doctoribus dissentire videlur. Una,
inquiens, divina persona non polest esse
in alia ralione lotius constituti ex essentia