Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

AN IN DEO SINT INFINIT.E 1DE.E, VEL SALTEM INFINIT.E RATIONES EXEMPLARES, ETC. 419
sequi viam naturalis rationis, secundum A
doctrinam Philosophi diceret, quod in Deo
non sit infinitas idearum, et quod Deus
non habet scientiam infinitarum essentiarum
specie differentium : et hoc, non
propter aliquam imperfectionem impolen-
tiamve in ipso, sed propter impossibilitatem
ex parte rei. Quumque arguitur, quod
Deus ratione suae infinita? perfectionis imi-
tabilis est a crealuris secundum gradus
infinitos : respondetur, quod Deus quantum
est ex parte sui, est taliter imitabilis,
sed creatura non est capax nisi secundum B
gradus finitos; vel quod Deus non est imi-
tabilis nisi in quantum creatura nata est
ipsum imitari. — Conformiter respondendum
est de infinitate cognitorum ad in-
tra : quia si est ponere infinitas rationes
et perfectiones attributales in Deo quae
nec habent nec possunt habere aliquid eis
correspondens in creaturis, sic fateri opor-
tet, quod omnium talium, utpote infini-
tarum rationum eorum quae ad ipsum in-
tra se pertinent, habet notitiam. Si autem
non sit ponere aliqua hujusmodi numero G
infinita in eo, non habet sic infinitorum
scientiam : quod tamen suse non dero-
garet infinitati aut perfectioni, quia sub
ratione cujuslibet unius attributi tantam
habet infinitatem essentiae, quantam sub
infinitis.
Quantum ergo ad infinitatem idearum
in Deo et cognitorum ab eo circa essentias
creaturarum, non video quomodo possit
in Deo poni infinitas : quod tamen pro-
pter rei profunditatem ejusque elongationem
a nostro intellectu,negare non audeo; D
nec contrarium assero, sed studiosorum
ingenia ad tam abditorum moderatam in-
vestigationem solummodo excito. — Prse-
terea non video quin in Deo possit poni
infinitas attributalium perfectionum, quoniam
dicunt perfectionem et dignitatem
simpliciter absque omni comparatione ad
creaturas, et non possunt tot quse sunt
perfectionis attribui Deo, quin plura competant
ei propter suse perfectionis omnimodam
illimitationem. Ideo ponere rati-
ones hujusmodi atlributales infinitas in
Deo, in nullo derogat ejus perfectioni, sed
convenit multum, ila etiam quod aliquae
tales rationes sint ita profundae et eleva-
tae,quod nec aliqui supremi spiritus creati
ipsas possint altingere, et quod etiam nihil
possint habere in creatura ipsis corre-
spondens, quemadmodum habent bonitas,
sapientia, etc. De quo propter altitudinem
rei nihil asserere audeo, nec pro nec con-
tra. — Haec Henricus.
Qui consequenter multa scribit de ista
materia, et qualiter Deus cognoscat infi-
nita, tam exsistentia successive quam nunquam
exsistentia (de qua re infra dicetur,
quum de scientia Dei tractabitur); qualiter
etiam in speciebus numerorum possit esse
processus in infinitum, quia additio in
illis est ex parte materiae; non autem in
essentiis specificis creaturarum, quia ad-
ditio in illis est secundum formam,hoc est
per essentialem perfectionem majorem.
— Insuper, quamvis sicut prsehabitum
est, Quodlibeto septimo dicat Henricus,
specierum dumtaxat specialissimarum et Cf. p.407,
D et s '
non individuorum ideas esse ponendas in
Deo, attamen prima qusestione Quodlibeti
secundi videtur aliter respondere, inter
cetera dicens, quod sicut essentia specifi-
ca potest considerari dupliciter, primo secundum
se,secundo prout est multiplicala
in suis suppositis,et primo modo convenit
ei unitas, secundo modo multiplicatio; ita
idea potest dupliciter considerari. Primo,
ut est similitudo essentise speciei creatae
simpliciter et absolute secundum se : et
ita idea est una. Alio modo, ut est simi-
litudo essentise relatae ad supposita seu
participatae ab illis : et ita est plures re-
spectu plurium suppositorum, quia juxta
diversitatem eorum ad quae refertur, habet
pluralitatem. Istud prolixe prosequitur et
declarat ibidem, probans quod sit de men-
te Augustini in epistola ad Nebridiumj a
quo interrogatus fuerat Augustinus, an sit
eadem in Deo idea speciei individuorum :
quam quaestionem Augustinus reputavit
valde difficilem.