Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

DIST. XLTII SUMMA I QILEST. I '. UTRUM
P0TENTIA DEI SIT INFINITA
ut duodecim legiones angelorum pugnarent contra illos qui Christum ceperunt.
Item in eodem : Gur apud quosdam non factae sunt virtutes, quaa si factae fuissent, Atig. Enchirid.
c. 95.
egissent illi homines pcenitentiam, et factse sunt apud eos qui non erant credituri ?
Tunc non latebit quod nunc latet. Nec utique injuste Deus noluit salvos fieri, quum
possent salvi esse si vellent. Tunc in clarissima sapientiae luce videbitur, quod
nunc piorum fides habet antequam manifesta cognitione videatur, quam certa et
immutabilis et efficacissima sit voluntas Dei, quae multa possit et non velit, nihil
autem quod non possit velit. Idem in libro de Natura et gratia : Dominus Lazarum
suscitavit in corpore. Numquid dicendum est, Non potuit Judam suscitare
luraetgrat.
in n. 8.
mente ? Potuit quidem, sed noluit. His auctoritatibus aliisque multis aperte docetur,
quod Deus multa possit facere qua? non vult. — Quocl etiam ratione probari potest.
Non enim vult Deus omnes homines justificare, et tamen quis dubitat eum posse?
Joann. xi,
43.
Potest ergo Deus aliud facere quam facit : et tamen si aliud faceret, alius ipse
non esset. Et potest aliud velle quam vult : et tamen ejus voluntas nec alia nec
nova nec mutabilis aliquo modo potest esse. Quod etsi possit velle quod nunquam
voluit, non tamen noviter nec nova voluntate, sed sempiterna tantum voluntate
velle potest. Potest enim velle quod ab aaterno potest voluisse : habet enim poten-
tiam volendi et nunc et ab seterno, quod tamen nec modo vult, nec ab seterno voluit.
SUMMA
DISTINCTIONIS QUADRAGESUVLE TERTI/E
HIC
Magister opinionem narrat quorumdam
erroneam, qui dixerunt Deum
non posse facere nisi ea quse facit, nec
potuisse fecisse nisi quse fecit, nec posse
facere in futurum nisi quse facturus est,
nec posse omittere ea quse facit : et sic
miseri isti libertati ac dominationi, omni-
potentise quoque seu potius infinitse po-
tentise supergloriosissimi Dei, multipliciter
derogabant. Quorum motiva et persuasio-
nes ponuntur in littera ac solvuntur. Ale-
xander vero plenissime ponit ea, discutit,
solvit atque confutat.
QUiESTIO PRIMA
OUaeritur ergo hic primo, Utrum potentia
Dei sit infinita.
Videtur quod non. Primo, quia perfe-
A ctio rei dependet a suo fine, vel consistit
in fine suo : quum ergo Deus sit perfe-
ctus, videtur habere finem et esse finitus.
— Secundo, quia tertio Physicorum ha-
betur, quod infinitum est imperfectum, et
habet rationem partis atque materise : ergo
non convenit Deo. — Tertio, Deus plene
et perfecte comprehendit se ipsum : ergo
est sibi ipsi finitus : quoniam omne com-
prehensum, infra comprehendentis termi-
nos continetur ac clauditur. — Quarto,
finiti et infiniti non consistit proportio :
B sed omnis causa est suo effectui propor-
tionata. Quum ergo divina potentia sit
prima omnium causa, videtur suis effecti-
bus proportionata, non infinita.
Ad hoc respondet Albertus : Infinitum
multipliciter dicitur. Primo negative, pro
non finito : et ita si vis fiat in nomine,
Deus dici potest infinitus, id est non fini-
tus. Punctus quoque et queedam causata
dicuntur sic infinita : aliter tamen Deus
quam illa. Nam Deus dicitur infinitus tri-
G pliciter : quia nec intellectu finitur, nec
Id. de Na