Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

274 IN LII3KUM I SENTENTIARIM. — DIST. XXVIII I QILEST. IV
suo inlellectu; tamen nihil est subsislens A tionem sequi : dum,
in se, nisi sit formaliler absolulum vel re-
lativum. Ideo hsec proprielas ul hsec, aul
est ad se vel ad alterum. Si est ad se, ergo
persona constituta per eam, est ad se, nec
dicitur relalive; si vero est ad alterum,
inquam, sic dicunt,
nequaquam intendunt quod nostra consi-
deralio aliquid agat aut variet in divinis,
quum ab aeterno ante omuem conside-
rationem mentis creatac sic fuerit in re
ipsa. Sed hoc intendunt docere et decla-
tuuc ut proprietas erit relatio, et tunc non rare, quod consideratio nostra circa divina
evadetur difficultas, licef alia ratio sit con- non est inanis nec cassa, sed vera, fidelis
siderandi eam ut proprietas et ut relatio.
— Contraria ergo opinio est, quod Pater
ac solida, utpote habens fundamentum in
re : quoniam sicut divina essentia super-
non constituitur relatione, sed absoluta simplicissima manens et absque omni di-
proprietate : quoniam non est intelligibile stinctione formali seu non identitate ex
quod aliquis sit Pater nisi prseintelligatur B natura rei, ob suam infinitatem continet
ingenitum, nec hoc nisi per positivum
proprium : et non per essentiam, ergo per
aliquid aliud. Primum patet, quia in ra-
tione propinqua? potentise in divinis, re-
quiritur convenientia suppositi ad agendum.
Hoc autem in prima persona est non
habere essentiam ab alio. — Hsec Scotus,
qui disputationem istam prolixe prose-
quitur.
Verum sicut vicesima sexta distinctione
p. 2i4D' ostensum est, opinio ista est apertissime
in se vere ac plene omnem prorsus perfe-
ctionem, ita quod valde diversa ac plurima
ei conveniunt secundum quod ipsa est
omnium perfectionum eminentissime con-
tentiva, ita quod indulget ut pietas, punit
ut sequitas, disponit ut sapientia, producit
ut potentia, gignit ut intellectus in Patre,
spirat ut voluntas in Patre et Filio ; ita di-
vina relatio ex sua excellentia, in quantum
divina atque realiter idem cum divina
essentia, habet, includit, et comprehendit
et impalliabiliter contra doctrinam San- G in se tam id quod est personalis proprie-
ctorum, prsesertim Augustini, Hilarii, Boetii
et Anselmi, et contra Damascenum,
Richardum de S. Victore, imo et contra
doctrinam divini et magni Dionysii in li-
bro suo de Divinis characteribus. Derogat
quoque simplicitati divinee, et est contra
communem theologorum traditionem : imo
(quod amplius ligat) et contra decretalem
Innocentii in generali concilio, in qua con-
tinetur quod divinse personse ab invicem
tatis (sicque constituit personam), tam id
quod est relationis. Imo et ipsa subsistens
est, nec realiter differt ab actione notio-
nali : ideo non est judicandum de ea sicut
de relatione creata. — Hsec isto in loco
breviter tetigisse sufficiat, quia superius
vicesima sexta distinctione diffusius sunt
expressa. Videtur quoque in his Scotus
sibi ipsi contrarius, quia jam paulo ante
sensisse videtur, quod Pater constituatur
per notionem innascibilitatis : qua? notio,
distinguuntur per proprietates. Quod cer-
tum est de proprietatibus relativis esse D secundum Augustinum, dicitur relative.
intelligendum, quum nullus doctor au- Non ergo constituitur per proprietatem
thenticus usque ad tempus illud legatur aliquam absolutam. Verumtamen (ut ap-
aliter docuisse. Denique motiva hsec Scoti
nil prorsus concludunt, nec dicta valen-
tissimorum doctorum Alexandri, Thomee,
Alberti, Bonaventura?, sequaciumque eo-
rum, invalidant. Nempe quum dicunt re-
lationem considerari dupliciter, videlicet
ut proprietatem et ut relationem, atque
ut proprietatem constituere personam et
actum notionalem prsecedere, sed ut rela-
paret) Scotus in his loquitur opinative
magis quam assertive.
0'i
QU^STIO IV
Uarto principaliter qugeritur, An ima-
g*o conveniat soli Filio in divmis.