Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

SECUNDUM QUAS CAUSAS JUDICANDUM SIT ALIQUID POSSIBILE VEL IMPOSSIBILE 571
um intellectum preetendebat in ipsis. Di-
citur autem terra fundata seu appensa
super nihilum, juxta modum loquendi
Scripturae, quo loquitur juxta eestimationem
vulgarium, qui opinantur infra terram
nil esse ; vel quia id quod sub terra
est non eam sustentat ita quod super illud
quiescat : quia nec aer nec aqua hoc age-
re posset ; sed quoad hoc, illud se habet
ut nihil. Juxta preefatum illum modum
is. xl, 22. loquendi scriptum est in Isaia : Deus ex-
pandit ccelum quasi tabernaculum ad in-
habitandum. Ubi Septuaginta pro taberna-
culo transtulerunt Cameram, quasi coelum
semicirculus esset ; et ita exponit super
Isaiam Ambrosius.
Amplius queerit hic Thomas, An in Deo
sit tantum una potentia vel plures. Vide-
tur quod plures,quia in eo sunt intellectus
et voluntas, potentia quoque generativa et
spirativa, item potentia ordinata et abso-
Ps. cv, 2. luta. In Psalmo quoque cantatur, Quis lo-
quetur potentias Domini ?
Respondendum, quod quum in simpli-
cissimo Deo sint idem essentia et potentia,
in Deo non est realiter nisi una potentia,
sicut et una essentia. Nam potentia, sicut
et essentia, appellatur id quod est immediatum
agendi principium. Hinc sicut
divina essentia est una re, pluralitatem
quamdam habens rationum secundum dis-
tincta attributa quee ei conveniunt ; ita
potentia Dei in se una est re, tamen secundum
diversas rationes attributorum, pluralitatem
accipit rationum. Cuilibet enim
attributo convenit potentiee ratio, secundum
quod competit ei esse principium
actionis : et quia operatio Dei est sua essentia,
idcirco etiam quoad hoc, est una
in Deo potentia secundum rem, tamen di-
versimode significata et nominata, imo et
interdum pluraliter dicta, secundum dis-
tinctionem attributalium rationum et di-
versitatem effectuum, qui simpliciter plu-
res sunt. — Per quod patet ad objecta
A solutio. Intellectus etenim et voluntas non
distinguuntur in Deo realiter,similiter nec
absoluta et ordinata potentia. Potentia quo-
que generativa et spirativa quanturti ad
id quod essentialiter absoluteque dicunt,
non distinguuntur realiter, ut supra ex- cf.p.ns,
pressum est plenius. — Heec Thomas in
Scriplo. Idem ^Egidius.
Precterea Richardus hic queerit, Utrum
Deus dicatur omnipolens quoniam omnia
potest quee vult se posse. Videtur quod
non, quia omnes Beati possunt omnia qua3
B volunt se posse, quum habeant omnia quae
C
se volunt habere, ut tertiodecimo de Trinitate
loquitur Augustinus. — Dicendum,
quod Deus vere omnipotens est, et potest
omnia quee se vult posse. Sed ipsum posse
omnia quee vult se posse, non est praecisa
ratio omnipotentiee suse; sed idcirco omnipotens
nuncupatur, quoniam potest om-
nia possibilia absolute, hoc est, omnia quee
contradictionem non implicant. Heec Ri-
chardus.
Postremo sciendum, quod diversi diversum
habent modum loquendi de his quee
supernaturaliter miraculoseve fiunt. Unde
Alexander et Thomas de Argentina affirmant
: Queedam fiunt supra naturam, aliqua
preeter naturam, nonnulla contra na-
turam. Supra naturam sunt illa quibus
non est simile in natura nec in naturee
polentia, ut virginem parere. Contra na-
turam sunt, quee fiunt usu naturee con-
trario, attamen terminantur ad conforme
naturee, sicut illuminatio ceeci. At preeter
D naturam sunt, quee fiunt ordine consimili
ipsi naturee, non tamen per naturee prin-
cipium, sicut virgee mutatio in serpen- Exod. iv,3.
tem : quia hoc fieri potuisset ordine et
causalitate naturee per diuturnam putre-
factionem, quum ibi rationes fuerint se-
minales; tamen quoniam ibi non fuit na-
turee operatio, miraculum fuit. — Qualiter
autem in his alii alium habeant modum
loquendi, patuit paulo ante.
p.o65,Dets.