Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

14 IN LIBRUM I SENTENTIARDM. — DIST. XVII ! QUJEST. I
et dictis Alberti, Bonavenlura? aliorumque A nisi per habilus qui sunt fides et spes,
consome. Nec verum est quod intellectus
creatus videl divinam essentiam absque
habitu mediante, quia per lumen gloria?,
quod esl quid fixum ac habituale ac gra-
tia consummata, elevatur alque aptalur
ad divinae conspectum essenlia? :
quamvis
visio illa non sit per speciem intelligibi-
lem inhserentem erealam. Quod ideo eve-
nit, quoniam nulla forma speciesve creata
tanta? polest esse perfectionis, ut Deum
valeat clare in se ipso immediate repra>
sentare : imo a tali repra?sentatione oc- B
cumbit ac deficit infinite. Estque peni-
tus supernaturale quod Deus sic videatur
absque intelligibili specie inhaerente, non
lamen est omnipotenti Deo impossibile.
Tamen si alio modo posset rationabiliter
poni, videlicet quod per speciem creatam
inha?rentem posset divina essentia clare,
immediate ac beatifice conspici, non poneremus
eam absque hujusmodi specie
a Beatis videri. Sed quia in proposito ra-
tionabiliter poni potest mentem creatam
Deum per caritatem infusam diligere, ita C
tenendum est, nec ad supernaturaliorem
modum sine necessitate est confugiendum.
Non tamen negamus quin per om-
nipotentiam Dei posset omnino supernaturaliter
aliter fieri, utpote eo modo quo
imaginatur Magister. Itaque rationes sancti
Doctoris secundum legem communem
naturalemque modum et modum convenientiorem
rite concludunt : qua? tamen
(ut tactum est) omnipotentisB Dei non de-
rogant, quin scilicet ipse aliter facere
posset. D
Insuper iEgidius tenet, quod quamvis
oporteal in anima ponere habitum medium
supernaturalem ad hoc quod actum
caritatis eliciat, non tamen necesse est
ponere habitum caritatis. Nam habitum
illuin quem affirmat oportere poni, dicit
esse gratiam gratum facientem, essentiam
anima? perficientem ac informantem. Ila-
que ait : Positio ista Magislri subtilis est,
et per ralionem improbari non valet. Nam
actus fidei et spei in nobis elici nequeunt
propter imperfectionem actibus illis an-
nexam. Aclus vero qui ipsis succedunt in
patria, scilicet visio et tenlio, sine medi-
antibus habitibus eliciuntur in Beatis in
patria. Quum ergo actus caritatis in patria
maneat, nec imperfectio de ejus ratione
consistat, poterit ctiam in praesenti actus
ejus elici absque intermedio habitu cari-
tatis. Ha?c iEgidius.
Quocirca dicendum, quod pra?allegati
doctores opinionem Magistri in hac parte
efficaciter reprobant. — Deinde in Beatis
sunt dona Spiritus Sancti sapientia et sci-
entia, ila quod beatifica visio etiam in
palria fertur actus sapientia? illius com-
pletissima? qua? est ibi, et ea mediante
elici perhibetur. — Deinceps, quum actus
caritatis viatorum, pra?sertim incipientium,
imo et proficientium, imperfectionem
habeat sibi annexam, si ideo actus
fidei et spei non eliciuntur in anima seu
ab ea nisi per habitus, quoniam imperfectionem
habent annexam : ergo nec actus
dilectionis viatorum, saltem incipientium
et proficientium nondum perfectorum, eli-
cietur a voluntate, nisi per habitum ca-
ritatis. — Amplius, sicut Albertus et Bo-
naventura tangunt, dicere quod oporteat
in anima ponere habitum supernaturalem
infusum ad eliciendum caritatis actum,
nec tamen concedere quod habitus ille
sit caritas, frivolum esse censetur. Verum
an gratia gratum faciens et caritas realiler
ab invicem distinguantur, alia qua?stio est
et problema difficile, habens defensores
magnos et fortia argumenta pro utraque
parte. — Quod vero oporteat ponere caritatem
habitualem in anima, hinc quoque
ostenditur, quod caritas ipsa est vestis
nuptialis sine qua nemo salvatur, ut san-
cti Patres concorditer protestantur. Infan-
tes autem ante adultam a?talem emigran-
tes, salvantur : ergo in caritate decedunt.
Non aulem habenl nec unquam habuerunt
aclum dileclionis ante emigrationem, sed
habitualem caritatem dumtaxat deferunt
secum.