Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

AN DICTIONES NUMERALES 1N DIVINIS DICANT ALIQUID POSITIVUM, ETC. 181
vel solum removeant. Secundum est, an A Pra?terea de secunda parte quaestionis
prsedicent essentiam vel relationem. idem asserit Doctor : Quidam dixerunt,
Prima pars qufestionis istius dependet quod dictiones istse numerales in Deo ni-
ex introductis. Si enim unitas et numerus hil dicunt nisi quod hoc nomen, per-
sunt in divinis, certum est quod dictiones
numerales et partitiva?, et qua? comprehendunt
utrumque, sicut nomen hoc, tri-
nitas, dicant aliquid positivum in Deo. Et
quia Magister dixit numerum non convenire
divinis, consequenter asseruit quod
dictiones istae in divinis nil ponant, sed
solum removeant, sicut in textu diffuse
habetur. Quum ergo ostensum sit, qualiter B
unitas et numerus Deo aliquo modo conveniant,
unitas utique proprie, numerus
vero secundum quid, dicendum quod di-
ctiones illa? aliquid positive dicunt in Deo.
Hinc ait Bonaventura : Opinio fuit Ma-
gistri, quod nomina numeralia in divinis
nil ponunt, quia si ponerent aliquid, hoc
esset numerus. Numerus autem non convenit
in divinis, quoniam ubi numerus,
ibi divisio, separatio et aggregatio : quse
in Deo locum non habent. Verum nec ista
opinio nec ratio ejus conveniens est. Po- C
sitio enim ista destruit semetipsam. Ponit
namque quod nomina significantia plu-
ralitatem dicantur privative in Deo, simi-
liter nomina designantia unitatem. Et si
hoc ita est, id est, si hsec sic invicem opponuntur
ut utrumque sit privatio alte-
rius, erit ibi circulatio in notificando; et
si utrumque privatio exstat alterius,quum
privatio non sit privatio privationis, sed
habitus alicujus, utrumque aliquid ponit :
et ita si dicantur privative, dicuntur et
positive. Idcirco positio in se ipsa non D
valet. Ratio quoque ejus non est conve-
nienter accepta. Nam numerus importat
distinctionem, et ultra hoc, aggregationis
compositionem. Quamvis autem in divinis
non sit aggregatio nec compositio, est tamen
ibi distinctio : ideo numerus non est
penitus removendus a divinis, sed numerus
talis. Magister autem omnino remo-
vet, ideo deficit. Unde in isto articulo
communiter non tenetur a magistris Pa-
risiensibus. Hsec Bonaventura.
sonee, pluraliter ; ut si dicatur, Persona?
sunt tres, idem subjiciatur et prsedicetur.
Ratio autem et modus intelligendi hoc,
iste est : Quia si ponerentur formse ab
seterno fuisse, sicut fertur Plato posuisse
ideas, tunc formse hujusmodi plures es-
sent, atque in aliquo numero certo ; et
numerus iste non esset proprietas nec
passio sequens, sed ipssemet formse nu-
merales : sicque dicere tres in divinis,
non est aliud nisi dicere ipsas personas.
Verumtamen non oportet sic dicere : quia
si omnino est idem dicere, personae, et
tres, esset nugatio dum dicitur, tres per-
sona?, seu una persona, vel duse persona?
; et videretur nihil plus dici, quum
dicitur, Tres sunt persona?, quam quum
dicitur, Persona? sunt personse. — Hinc
est alius modus dicendi, quod hujusmodi
dictiones numerales dicuntur secundum
relationem, et important ipsas notiones :
quia in divinis important distinctionem,
qua? est a proprietatibus' in divinis. Sicque
ly tres, importat trium personarum
proprietates in concretione. Notio autem
in quantum convenit soli, vocatur pro-
prietas ; in quantum vero distinguit ab
alio, dicitur unitas. Unde dicuntur per-
sona? tres proprietatibus suis distincta?.
Et si queeras quid dicitur, quando dici-
tur, tres notiones : dicendum, quod se
ipsis distinguuntur proprietates (seu no-
tiones), idcirco non dicunt nisi notiones
ipsas.
Sed his objici potest, quia ha? dictiones
numerales dicunt numerum, qui exprimit
quantitatem. Quantitas autem in divinis
in substantiam transit, ut Augustinus Boe-
tiusque testantur :
ergo ha? dictiones sub-
stantiam dicunt, non relationem. — Pra?-
terea, omnia nomina qua? ad se dicuntur,
secundum substantiam pra?dicantur. Sed
hsec nomina, duo et tres, dicuntur ad se,
ergo non relative.