Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

440 IN LIBRUM I SENTENTIARUM. DIST. XXXVII ; QU.EST. I
aliquo loco delerminato et non ubique, A
posset tamen aliquid velle esse in alio lo-
co cui non repugnaret esse, et per conse-
quens suo velle illud haberet esse in illo
loco : et per consequens illud fieret Omni-
potenle volente, absque hoc quod praescns
esset ibi per essenliam. — Confirmatur
adhuc, quoniam ante mundi creationem
non est imaginandum fuisse vacuum in-
fiuitum, quasi ibi fuerit pra?sens Deus secundum
essenliam prius, antequam produceret
mundum : imo non ut alicubi seu
ut nullibi praesens secundum essenfiam, B
fuit potens facere mundum. Quemadmodum
ergo ibi pra?sentia immensitatis non
pra>exigebatur pra?sentia? potentia? sua? ut
potentia est, ita videtur quod modo non
oporteat pra?intelligere Deum in aliqua
parte mundi, ut ibi aliquid causet, sed potius
quasi econtra sit prius ibi secundum
potentiam, ut causet aliquid ibi ; et tunc,
licet per impossibile non esset ibi prius
secundum essentiam,posset tamen ita cau-
sare. — Haec Scotus.
Haec opinio omnibus praeinductis vide- C
tur contraria. atque ex omni parte inepta,
impossibilia et contradictoria implicans.
Omnipotentia namque non est, nisi sit
simpliciter infinita potestas; nec infinita
polentia potest esse nisi in essentia infi-
nila. Hoc autem est contra rationem infi-
nita? essentise, ponere eam et arctare ad
locum delerminatum in quo sit circum-
scriptive. Rursus, summa Dei requirit simplicilas,
ut in ipso realiter penitus idem
sint polentia et essentia. Ideo imaginari
Deum alicubi esse secundum potenliam D
et non essentiam, implicat. Iterum, dictum
est et ostensum, quod causam opor-
teat sua virtute attingere suum causatum.
Implicat ergo quod Deus aliquid faceret
ubi sua virtus seu polentia non adesset
nec minus implicat non esse suam essen-
tiam ubi est sua potentia.
Insuper, juxla sanclorum Palrum et au-
thenticorum doclorum documenta et rali-
ones, infinilus et supergloriosissimus Deus
nequaquam continetur, arclalur aul cir-
;
cumscribitur terminis universi : estque, ut
ait Gregorius, in mundo, non inclusus; et
extra mundum, non exclusus. Et si essent
innumerabiles infinitive numero aut ma-
gniludine mundi, ipse supersanctus et su-
perincomprehensibilis Deus universos et
singulos sua majestate et essentiali ac per-
sonali vera praesentia adimpleret. Et ita,
quamvis natura abhorreat vacuum, nec
illud realiter sit, tamen quum imaginatio
sit non entium et impossibilium, nil pro-
hibet etiam imaginari vacuum et nunc et
ante mundi productionem, ad hunc sen-
sum, quod si vere extra mundum esset
locus penitus infinitus sicut imaginatio
apprehendit, in loco illo Deus vere incircumscriplibiliter
exstitisset; et nunc tam
vere est illimilabiliter et inextensibiliter
extra hunc mundum, ac si extra mundum
esset locus realiter infinitus.Et juxta hunc
sensunijdicitur Deus esse extra hunc mundum
per spatium infinitum, in quo utique
est in se ipso; et ante mundi constitutionem
non magis fuit ubi nunc subsistit hic
mundus, quam nunc sit extra hunc mundum
per spatium quantumlibet infinitum.
Imo nec modo magis est in mundo quam
extra mundum, nisi in quantum in hoc
mundo plus operatur seque ostendit. Ipse
vero, quantum est ex parle ipsius, est
penilus illocalis et intemporalis. Nec 1amen
immensitas Dei imperite ac ruditer
imaginanda est instar corporalis extensi-
onis, quum nec anima rationalis ita pu-
tanda sit in toto suo corpore esse. Ideo
immensitas Dei non est nisi interminabi-
le, supersimplicissimum et superperfectissimum
esse suum, infinita beatitudo et
gloria sua, infinita sapientia et omnipo-
tentia sua, infinita pulchriludo, dulcedo
et superexcellenlia sua, infinita bonitas,
verilas ac sanctilas sua, et ita de aliis quae
ei allribuuntur : qua? omnia sunt in ipso
unum purissimum esse, infinita? prorsus
simplicitatis.
Praeterea, de hac re, qualiter Deus sit in
omnibus rebus et ubique, scribit Antisio-
dorensis in Summa sua, libro primo circa