Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

G40 LIBER I SENTENTIARUM. — DIST. XLVII
peccamus. A nobis impletur, quando bonum facimus : ideo enim facimus, quia
scimus placere Deo. Ita et de homine semper Deus implet suam voluntatem, quia
nihil facit homo de quo Deus non operetur quod vult. Non enim vult Deus ut
peccet homo quilibet : si autem peccaverit, poenitenti vult parcere ut vivat; in
peccatis vero perseverantem punire, ut justitiae potentiam contumax non evadat.
Sicut alios ab aeterno praeparavit ad poenam, ita alios prseparavit ad gloriam.
Aug.Encbi- Et haec sunt magna opera Domini, exquisita in omnes voluntates ejus; et tam
C
"p«'. 2.'
ct, sapienter exquisita, ut quum angelica et humana creatura peccasset, id est, non
quod ille, sed quod voluit ipsa, fecisset, etiam per eamdem creaturae voluntatem
qua factum est quod Greator non voluit, impleret ipse quod voluit, bene utens
etiam malis tanquam summe bonus, ad eorum damnationem quos juste praedesti-
* gioriam navit ad poenam, et ad eorum salutem quos benigne praedestinavit ad gratiam *.
Quantum enim ad ipsos attinet, quod Deus noluit fecerunt; quantum vero ad
omnipotentiam Dei, nullo modo id facere valuerunt. Hoc quippe ipso quod contra
ejus voluntatem fecerunt, de ipsis facta est voluntas ejus. Propterea namque magna
opera Domini sunt exquisita in omnes voluntates ejus, ut miro et ineffabili modo
non fiat praeter ejus voluntatem quod etiam fit contra ejus voluntatem : quia non
fieret, si non sineret. Nec utique nolens sinit, sed volens ; nec sineret bonus fieri
male, nisi omnipotens et de malo posset facere bonum bene. — His verbis evi-
denter monstratur, quod voluntas Dei aeterna semper impletur de homine, etiam
si faciat homo contra Dei voluntatem.
Sed attendendum est diligenter, quomodo in superioribus dicitur fieri aliquid
contra Dei voluntatem, quod tamen non fit praeter eam; et qualiter intelligendum
sit illud : Quantum
ad se, fecerunt quod Deus noluit ; quantum vero ad omnipoten-
tiam Dei, nullo modo id facere valuerunt. Videntur enim ista superioribus obviare,
ubi dictum est, voluntati ejus nihil resistere.
B. Hic aperit, dicens dwersis modis supra accipi Dei voluntatem.
cf. dist. Verum, ut supra diximus, voluntas Dei diversis modis accipitur : quae diversitas
xi.v, F et s.
in praedictis verbis si diligenter notetur, nihil contradictionis reperitur. Ubi enim
dicit, non fieri praeter ejus voluntatem etiam quod fit contra ejus voluntatem, dissi-
militer accepit voluntatem, et non ipsam voluntatem quae Deus est et sempiterna
est, sed ejus signa praadictis verbis intelligi voluit, id est prohibitionem sive prae-
ceptionem et permissionem.
Multa enim fiunt contra Dei praeceptum vel prohibitionem, quae tamen non fiunt
praeter ejus permissionem. Ipsius namque permissione omnia fiunt mala, quae tamen
praeter ejus voluntatem sempiternam fiunt, sicut Augustinus dicit super illum
non loquatur os meum opera hominum. Opera enim hominum
Ut Pt. svi, i. locum Psalmi :
Aug. iu I's.
xvi, 4. dicit ea quae mala sunt : quas praater Dei voluntatem fiunt quae ipse est, sed non
praeter ejus permissionem, quae ipse non est; appellatur tamen ipsa Dei voluntas,