Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

Num. xviii
20. Deut. x
9 ; xvm, 2.
84 1N LIBltUM I SENTENTIARUM. — DIST. XVIII ; QU.EST. III
justi habenl Spiritum Sanctum. Verumta- A lione, et immediate. Si mediante compomen,
quoniam Spiritus Sanctus polius hasitione, sic de se ponunt propriam habet
juslos qnam habeatur ab eis, ita quod
ipse non potest dici possessio justorum,
sed ipsi sunt possessio ejus; idcirco ap-
paret quibusdam quod loculio ista, Spi-
ritus Sanclus csl noster, sit aliqualiter
impropria. Ha?c Richardus.
Ha?c autein discrepanlia videtur pro ma-
gna parle in inodo loquendi consistere.
Tamen quod ail Richardus, Spiritum San-
cluin non posse dici possessionem justorum,
non videtur idonce dictum, quum
detur eis ad habendum et perfruendum,
sitque eorum hereditas, juxta illud Psalps
. xv, 5. mi : Dominus pars hereditatis mea?. Unde
Thren.w et Jeremias in Threnis : Pars mea Domi-
24.
nus, dixit anima mea. Per Moysen quoque
Dominus frequenter locutus est de Levitis
in Numeris et Deuteronomio, Ego hereditas
et possessio eorum : quamvis hoc de
sacrificiis, decimis et primitiis Deo debitis
ad litteram exponatur. Porro infra, libro
secundo, prima distinctione, apertissime
dicitur : Fecit Deus rationalem creaturam,
quae summum bonum intelligeret, et in-
telligendo amaret, et amando possideret,
ac possidendo fruerelur. Nihilo minus verum
est quod justi, imo et tota machina
universi, est possessio Dei jure creationis,
conservationis et gubernationis. Unde in
Gen. xiv, Genesi Abraham ait : Levo manum meam
»
ad Dominum Deum possessorem cceli et
terrae. Utrumque ergo diversis considera-
tionibus verum est.
^Egidius demum in hujus qusestionis
solutionc concordat omnino cum Thoma,
nec specialia mulla scribil nisi qua? jam
ex Thoma suut iiilruducla.
Udalricus quoque in Summa, terlio li-
bro, scribit de his consonaiiter Alberto, et
concedit quod Spirilus Sauclus sit justorum
possessio, quia ad nutuin sua? voluntatis
habeul eum, coutemplando, amando,
fruendo, colendo.
ra : Nostrum
Postremo circa ha>c scribit Bonaveiitu-
el meum, dupliciter possunl
alicui altribui, scilicel mediante composi-
bitudinem circa terminum oui adduntur,
utpote habitudinem possessionis : ut quum
dicitur, Hoc est meum. Et ita, quoniam
omnis qui habet Spiritum Sanctum, habet
Deum et omnia qua? sunt Dei : sic meum
seu nostrum vel tuum, dici potest de omni
quod in Deo est communiter; attamen
magis propric de Filio, qui natus et datus h. ix, o.
est nobis per incarnationem ; maxime autem
de Spiritu Sancto, qui esl pignus he- Ephes. i,
B reditatis nostree. Hinc ratione donabilitalis 14,
potest inter alias personas ratio possiden-
di appropriari Spiritui Sancto. — Secundo,
nostrum potest alicui attribui imme-
diate : sicque non dicit habitudinem, sed
rationem habitudinis importata? per terminum
cui unitur. Sic enim nulli conve-
nienter unitur nisi quod importat respectum
explicite, ut paler noster, vel pater
meus ; vel implicite, ut liber meus, id est
possessus a me. Quocirca nolandum, quod
non dicitur noster vel meus de aliquo, nisi
G secundum illud nomen secundum quod
dicitur hoc esse hujus. Et hoc potest esse
secundum triplicem habitudinem. Primo,
secundum habitudinem informationis, sic-
ut albedo Petri; et hanc habitudinem im-
portant nomina abstracta. Et quia nihil
divinum comparatur ad nos secundum habitudinem
informationis, ideo de divinis
abstracte designatis non potest dici no-
ster. Unde dicendum non est, Deitas no-
stra, seternitas nostra. Secundo, penes ha-
bitudinem causalitatis : quam
habitudinem
D important nomina qua? dicunt actum, ut
creator. Et quia hanc habitudinem omnia
divina habent ad nos, pene de omnibus
illis hoc modo dicitur nostrum. Terlio
potest hoc esse secundum habiludinem
correlationis, et hanc habitudinem habent
nomina relativa : et ha?c exstant duplicia,
quoniam qiuedam dicunt respectum per-
sona? ad personam, qua?dam vero dicunt
ivspectum ad creaturam. Et de primis non
dicitur noster aut meus, sed de secundis,
ut sunl Uoniiuus et Magister. Non autem