Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

QU.EST. TTI : AN
est filiatio, est Filius ; sed in Patre est
filiatio : ergo Pater est Filius. Dicendum
quod non sequitur, quia paternilas non
est per se in Filio, nec est in eo ut consti-
tutiva proprietas. Idem dieendum de filia-
tione respectu Patris.
Ad quartum dicendum, quod ex ista
exsistentia unius persona? in alia, nulla
confusio sequitur, quum qua?libet persona
invariabiliter suam proprietatem conser-
vet, nec una sit in alia lanquam pars ejus.
TErtio
QU^STIO III
quseritur, An in divinis sit
totlim et pars, hoc est, an ibi sit
totum universale seu genus et species, totumque
integrale et totum potestativum.
Videtur quod non. Primo, quoniam pu-
rissimse unitati et indivisibili simplicitati
non conveniunt ratio totius et partis :
quidquid autem in Deo est, unitas exstat
purissima, indivisibilis quoque simplici-
tas. — Secundo, Augustinus septimo de
Trinitate, ex intentione probat quod in
divinis non sint genus et species. — Ter-
tio, divina essentia quum sit una numero,
non potest species consistere personarum,
quamvis prsedicetur de eis. — Quarto,
quidquid est in genere aut specie, est
limitatse perfectionis : quia differentia contrahit
naturam generis ad certum gradum
perfectionis, ut patet de rationali, respe-
ctu animalis. Deus autem est illimitatae
et infinitaB perfectionis. — Quinto, genus
se habet per modum potentiae ac materia-
lis principii, quia per differentias contra-
hitur et arctatur atque perficitur, prout
Commentator Porphyriusque fatentur.
In contrarium est, quia divina essentia
prsedicatur de tribus personis essentiali-
ter, non econtra neque conversim : ergo
est genus aut species. — Prseterea, singu-
lare dicitur respectu universalis ; sed in
divinis est singularis persona : ergo et universale.
— Tertio, quoniam Damascenus
IN DIVIXIS SIT TOTUM ET PARS 109
A libro primo testatur : Designant essentia
et subslanlia speciem communem, hypo-
stasis autem individuum demonstrat, vide-
licet Patrem, Filium et Spiritum Sanctum,
seu Petrum et Paulum. — Itemque : Sub-
staniia, inquit, significat circumplectivam
speciem, hypostasis vero individuum. Alia
quoque his consimilia ponit.
Ad hoc Alexander respondet : In Deo
non est ponendum esse universale, nec
singulare aut parliculare : habet tamen
B esse divinum de utroque quod perfectio-
nis est, non quod imperfectionis. Univer-
sale quippe est in multis, et dicitur de
multis : quoniam non est totum quod sunt
singularia, sicut homo non dicit totum
quod est Socrates, videlicet qualitatem,
quantitatem, operationem, quse sunt in es-
se Socratis. Sed quum dicitur, Deus Pater,
Deus Filius, Deus Spiritus Sanctus, dicitur
esse divinum in multis, sed non dicitur
de multis : quum etenim dico, Deus, dico
totum esse Patris totumque esse Filii. Esse
C ergo de multis, imperfectionis est in esse
universali : idcirco non convenit esse di-
vino. Similiter particulare vocatur quod in
uno est solo, non est tamen de multis. Non
esse de multis, perfectionis est, quoniam
dicit totum esse ; sed esse in uno solo, est
imperfectionis, quia nobilius est esse in
multis quam solum in uno. Ideo esse divinum
est in multis, non dumtaxat in
uno : esse, inquam, in multis non multiplicatum
sed unum, exstat perfectio. — De
singulari quoque seu individuo contingit
D loqui tripliciter : primo, secundum quod
dicitur esse a materia ; secundo, prout est
ab accidentibus ; tertio, secundum quod
est a forma signata et singulari. Primo
modo dicit Philosophus : Qui dicit solem, di-
cit formam tantum; qui dicit hunc solem,
dicit formam cum materia. Sicque diver-
sitas universalis et particularis, est secundum
diversitatem formse et materia?. Quum
igitur in divinis non sit materia, sed actus
purus, non est ibi hoc modo universale
nec particulare. Secundo modo dicit Boe-