Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

;i4 IN UBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XL ; QU.EST. I
exsistentiam suam realem nequeunt siinul
esse, quoniam illum qui jam habel illum
effeetum, puta salvatum, Deus oon praedestinat,
sicul pem cognitam, quando jam
praesens cst, non praeseit. IIa?c Kichardus.
Praeinductis concordal Bonaventura, nisi
quod praedestinationem affirmal principa-
liter pertinere ad voluntatem, quam Al-
bertus, Thomas, Udalricus, Petrus, Richar-
dus, multique alii, dicunt ad intellectum
prsecipue pertinere. — Ail ergo Bonaven-
lura : Praedestinatio significat divinam es-
sentiam ut ordinate collativam gratiae et
gloriae. Hinc quantum est de se, non so-
J 1 1 iii importat scientiam, sed voluntatem
quoque atque potentiam. Gausalitas autem
graliae et gloriee attribuitur proprie volun-
tali ut efficienti, scientiae vero ut dispo-
nenti, et potentise ut exsequenli : ideo
quamvis includat haec tria, principalius
lainen in volunlate est. Haec Bonaventura.
Verumlamen, quoniam principale signi-
ficatum est praescientia praedestinationis
ordinans aliquem ad salutem, gratia vero
et gloria solum sunt connolatum praedestinationis;
ideo prima illa positio Thomae
et aliorum rationabilior veriorque videtur.
P /5i3D. Unde, ut patuit, Thomas in prima parte
Summae testatur : Praedestinatio est pars
providentiae ; providentia autem est quaedam
ratio in intellectu provisoris : un-
de manifestum est quod praedestinalio est
quaedam ratio ordinis aliquorum in salutem
aeternam, in mente exsislens divina.
Alque ut patuit, secundum Richardum,
praedestinatio cst praescientia practica, et
principale ejus significalum est scienlia
seu praescientia Dei.
Verumtamen juxla Thomam in Scripto,
praedestinatio non solum spectat ad intel-
lectum, sed et partim ad voluntatem. Siquidem
ad quaestionem hanc, utrum prae-
destinatio ad scientiam pertineat, sic re-
spondet : Praedestinatio iu intellectu suo
includil providentiam, el addit ad minus
tria. Unum cx parte praedestinatorum :
quoniam csi tantum respectu habentium
voluntatem; providentia vero esl omnium.
A Secundum addit ex parle finis : quia est
respeclu supernaturalis beatitudinis et me-
diorum ad illam; providenlia autem respi-
cit bonum cujuslibet ad quemlibet finem.
Tertium addit ex parte ipsius praedesli-
nantis : cx
parle cujus videlur addere
duo. Primo, quoniam providentia videtur
in sola speculatione posse consislere,quum
sil quaedam ars gubernationis rerum; prae-
destinatio aulem importat providentiam
secundum quod est ordinata ad operis ex-
secutionem per voluntatem, idcirco defi-
B nitur per propositum et praeparationem.
Secundo addit praescientiam exitus rei cui
providetur. Propler quod aliquid potest
exire ab ordine providenliao quantum ad
id quod exslat intentum (sicut Deus vult mm.11,4.
omnes homines fieri salvos, quamvis non
omnes salventur), non autem ab ordine
praedestinationis. Dicit enim praedestinatio
intentionem Dei de salute alicujus cum
praescientia quod salvabitur : ideo fertur
quod praedestinatio est prsescientia et prae-
paratio. Haoc Thomas in Scripto. — In
C quibus videtur obscurum, quod providentiam
dicit secundum sui nominis rationem
posse in sola speculatione salvari, quum
sit ars gubernationis rerum. Providentia
quippe dicit notitiam practicam. Imo si
creaturae non fuissent futurae, non fuisset
providentia in Deo, sicut nec praescientia,
neque scientia visionis rerum, sed simpli- p. 475, c
cis intelligentiae, ut praehabitum est.
Ex his patet quod praedestinatio sit quid
increatum : et ad objectionem dicendum,
quod in descriptionibus praedestinationis
D ponitur quid creatum (videlicet gratia et
gloria) in obliquo, ut connolatum, non ut
principale significatum.
Ex his innolescit responsio ad quaestioncm
qua quaeritur, utrum praedestinatio
sit aeterna vel temporalis.
Ad quod Petrus respondet : Praedestina-
lio de suo intellectu tria importal, vide-
licet : principale significatum, quod est
divina dispositio, et lemporale connotatum
ut fulurum, ordinem quoque antecessionis
ipsius significati ad connolatum. Quum er-