Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

518 1N LIBRIM I SENTENTIARUM. DIST. XL ; QILEST. II
album in quantmn album, non potest esse A tur omne tempus. Secundum est quod
nigrum, quia utrumque simul esse non Deus uno et eodem intuitu universa cognoscit,
ita quod una est Dei cognitio qua
potest ; attamen res illa qiue alba est, secundum
se suinpta potest esse nigra:sicut
de hoc in littera continetur. Haec Alex-
ander.
Verum ab his videtur Bonaventura aliqualiter
dissentire, dicendo : Ad illud quod
quaeritur,utrum prsedestinatus possit dam-
nari, dicendum quod sic sine distinctio-
ne : quia quamvis haec posset distingui
de re vel de dicto, Praedestinatum damna-
cognoscit hoc, et qua cognoscit ejus op-
positum. Tertium est quod quuin dicimus
Dei cognitionem aut volunlatem ordinari
ad hoc cognoscibile et ad aliud, non po-
nitur respectus aut ordo in Deo, sed in re
cognita. Quartum, quod futurum sub ra-
tione futuri quod ponitur semel esse ve-
rum, ponitur semper fuisse verum ; et
quod ponitur semel esse falsum, ponitur
ri est possibile ; sicut haec, Album possi- B semper fuisse falsum : idcirco quum pobile
est esse nigrum : tamen secundum nitur posse esse, non ponitur nec mutari
artem ista non est distinguenda, Praede-
stinatus potest damnari ; sicut nec haec,
Homo albus potest esse niger. Non enim
potest esse de dicto, quum non sit dictum.
Ideo advertendum, quod ista, Praedesti-
natus potest damnari, habet tres causas
veritatis ; quemadmodum haec, Praedesti-
natus polest esse pra?scitus : quoniam forma
praedicati potest inesse subjecto cum
forma implicata, vel post formam impli-
neque incipere. His praesuppositis facile
est inlelligere, quod praedestinatus potest
esse praescitus, et quod Deus potuit prae-
destinasse quem praescivit. Nam salus hu-
jus qui praescitus est, potuit ab aeterno
praevideri, quum possit esse seu fieri in
tempore ; et si potuit ab aeterno ordinari
ad divinam cognitionem et voluntatem,
potest et nunc. Etenim quia praesens est
totum et nihil transit in praeteritum, et
catam, vel sine forma implicata. Quocum- C nihil factum est quod sit necessarium esse
que enim modo praedicatum possit inesse,
judicanda est locutio esse simpliciter ve-
ra. Et dico, quod in tertio sensu locutio
vera est, scilicet, Praedestinatus potest esse
praescitus. Praedestinatus namque potest
non esse praedestinatus, et necesse est omnem
hominem esse praescitum aut prae-
destinatum : ideo sequitur quod potest
esse praescitus. Et hoc necessarium est fa-
teri. Nam fides dicit et ratio, quod sequi-
tur : si iste est preedestinatus, salvabitur.
factum ;
hinc est quod sicut potest cogila-
ri Deum vere potuisse praedestinasse, et
non praedestinasse ab aeterno, ita etiam
quod possit nunc, in suo videlicet nunc
aeternitatis, non praedestinare : et hoc est
quod Magister dicit in littera.
Istud Bonaventura satis prolixe prose-
quitur. Atque ad hanc quaestionem, an
praedestinatio inferat salutis necessitatem,
respondens : Praedestinatio, inquit, neces-
sitatem non infert libero arbitrio neque
Rursus fides dicit et ratio, quod istum D salvationi : quia praedestinalio non est cau-
salvari, est contingens; et qui conlrarium
affirmaret, esset ab omnibus respuendus.
Est etiam regula, quod si consequens est
conlingens, impossibile est antecedens es-
se necessarium. Ergo iste qui est praede-
slinatus, potest non esse praedeslinatus. Et
hoc verum credo, et quod necesse sit ita
fateri. — Quod tamen difficile est infelli-
gi. Allamen potest sic accipi, si praesupponainus
qualuor vera. Prinuim esl quod
praesens diviiue aeternitatis circumplecti-
sa salulis nisi includendo merita, sicque
liberum salvando arbitrium. Praedestinatio
enim duo importat, videlicet rationem prae-
scientiae rationemque causae. Et in quantum
dicit rationem causae, non necessario
ponit effectum : quoniam non est causa
per necessitatem, sed per voluntatem. Et
rursus, non est tota causa, sed simul cum
causa conlingente, id est cum libero arbi-
trio. Et regula est, quod quotiescumque
effectus dependet a causa necessaria, et