Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

216 IN LIBRU.M I SENTENTIARUM. — DIST. XXVI ; QU.EST. II
Prtpterea, si dicatur, ut Scotus taugit, quod
ideo Christus non expressit Trinitatem
nominibus absolutis, quia discipuli non
erant capaces, hoc nihil est, quum et mul-
ta alia prorsus incomprehensibilia docu-
erit eos.
Amplius, nomina ista, pater et filius,
tam vere ac proprie conveniunt divinis
personis, quam vere convenit uni earum
generare, et alteri generari. Sed uni earum
vere et ex natura rei convenit gene-
rare, et alteri generari, imo tam vere ac
Ephes.m, proprie, ut dicat Apostolus : Paler Domini
nostri Jesu Christi, ex quo omnis pater-
nitas in coelo et in terra nominatur. Ergo
personae illi gignenti convenit nomen hoc,
pater, vere et proprie, imo et principa-
lius quam alicui creaturae ; personaeque
genita? tam proprie convenit hoc nomen,
filius. — Et ex hoc solvitur argumentum
Scoti, qui ad probandum quod personse
divinae non distinguuntur per proprietates
relativas, potissime allegat quod Prover-
Pror.xxx, biorum penultimo Salomon ait, Quod nomen
est ejus, et quod nomen filii ejus, si
nosti ? Per quod dicit insinuari, quod nomen
hoc, filius, non sit nomen Filio Dei
proprie competens,ita quod exprimat pro-
prietatem qua Filius a Patre distinguitur
et simili modo arguit de Patre. Quod argumentum
nullius vigoris est. Non enim
Salomon quserit hoc ad insinuandum quod
nomen patris et nomen filii non sint nomina
proprie convenientia personis divi-
;
nis et exprimentia proprietates distincti- veritatem septem sunt sacramenta Ecclevas
ipsarum, sed ad innuendum quod tam siae, quorum unum est Matrimonium, quod
Pater quam Filius sint innominabiles, in- D secundum doctores concorditer super quareffabiles
et incomprehensibiles, eo modo tum, non est nisi relatio, scilicet habitudo
quo communiter Deum ineffabilem inno- et vinculum conjugatorum. Quum igitur
minabilemque fatentur non solum theolo- realiter sint septem sacramenta Ecclesiae,
gi, sed item philosophi, sicut et supra est
declaratum : quia videlicet res significa-
ta per nomina, in infinitum excellentius
convenit Deo quam capere valeamus.
Postremo, opinio illa videtur non solum
erronea, sed etiam periculosa et ad
defendendum illicita, utpote contra de-
terminationem Ecclesiae. Siquidem Inno-
A centius tertius in generali concilio, ipso
concilio approbante,edidit decretalem quse
incipit, Firmiter credimus : in qua errorem
abbatis Joachim condemnavit. In qua
decretali inter cetera dixit : Haec sancta
Trinitas secundum communem essentiam
individua, secundum personales proprie-
tates discreta. Certum est autem quod per
personales proprietates intelligat paterni-
tatem, filiationem et processionem, sicut
et expositores testantur : non ergo per
absolutas proprietates distinctse sunt. Ex
B quo etiam sequi censetur stare non posse
quod Scotus hic scribit, ipsam Ecclesiam
non determinasse oppositum opinionis di-
centis quod persona? per absolutas sint
distinctse proprietates.
Hsec paucis tacta sint contra prsefatum
errorem.
Nunc specialiter reprobandus est error
ille de realitate relationum.
Contra quem primo militat quod The-
mistius, Avicenna et alii celebriores Pe-
C ripatetici contestantur, ens reale seu ens
extra animam dividi in decem praedica-
menta, quorum unum consistit relatio, et
quod essentiee praedicamentorum sunt im-
permixtse : quod Boetius quoque et peri-
tiores philosophi christiani fatentur. Prae-
dicamenta quippe sunt generalissima et
primo diversa, ut Aristoteles etiam docet.
Insuper, illa opinio non videtur catho-
lice posse defendi : quia secundum fidei
relatio est ens reale.
Amplius, dignitas episcopalis et praela-
tica, dominium, jurisdictio, praesidentia
superiorum, sunt relationes, ut constat, et
sunt aliquid in re, competitque eis realis
effectus, et honor eis debetur.
Bursus, ut Avicenna et Algazel in Meta-
physica sua conscribunt, amicitia est re-