Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

1528 IX LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XLVI ; QU.EST. I
ritorum ipsorum :
el quod aliquis sic vult,
hoc siiuplicitcr vult ; quod autem vult
antecedenter, secundum quid, et dicitur
qtuedam velleitas, non quod divina voluntas
in se ipsa sil imperfecta, aut quod
imperfectio sii ex parte voluntatis divinse,
sed voliti, quod vult non secundum plenam
et absolutam considerationem, secundum
quod in se ipso subsistit.
Itaque voluntas Dei semper impletur.
Nain sicut est in causis fonnalibus, ita et
in causis efficientibus. Gontingit autem
aliquid impediri a consecutione alicujus
forma? particularis, tamen a forma universali
nihil deficere potest. Potest enim
aliquid esse quod non est homo nec vivum;
non autem potest aliquid esse quod
non sit ens. Unde et hoc idem in cau-
sis efficientibus oportet contingere. Potest
enim aliquid fieri extra ordinem alicujus
causa? particularis agentis, non autem ex-
tra ordinem causa? universalis, sub qua
omnes causa? particulares comprehendun-
tur : quia si aliqua causa particularis defi-
ciat a suo effectu, hoc est propter aliquam C salutis eventum. Ha?c Bonaventura.
aliam causam particularem impedientem,
qua? continetur sub ordine causa? univer-
salis. Hinc effectus ordinem causa? uni-
versalis nullo modo potest exire. Et hoc
in corporalibus patet. Potest namque ali-
qua stella impediri ab impressione sui
effectus; verumtamen quicumque effectus
ex causa corporali impediente sequatur in
inferioribus istis, oportet quod reducatur
per medias causas in universalem primi
mobilis cceli virtulem. Quumque voluntas
Dei sit universalis omnium causa, impossibile
est quod divina voluntas suum non
consequatur effectum. Ideo quod vide-
tur a divina volunlate secundum ordinem
unum recedere, relabitur in eamdem seciindum
ordinem alium : sicut peccalor,
qui quantum iu se est, a divina recedit
voluntate peccando, recidil in ordinem voluntatis
divina? debitas pcenas luendo. —
IIa?c Thomas in Summa. Concordant Pe-
trus et Richardus.
Bonaventura quoque inter voluntatem
A antecedentem et voluntatem consequentem
distinguens : Volunlas (ait) antece-
dens, est voluntas respectu ejus propter
quod Deus hominem fecit, et irrefraga-
biliter est bonorum. Voluntas vero conse-
quens est non qua? sequitur merila, sed
qua? vult aliqua secundum praescientiam
merilorum. Voluntas antecedens, vocalur
a magistris voluntas conditionalis, sive vo-
luntas qua Deus vult quantum in se est
secunda dicitur absoluta. Porro differentia
inler eas non est secundum diversitatem
B affectionis, aut modi volendi qui sit in
Deo, sed secundum distinctam rationem
connotandi et intelligendi.Nam prout Deus
vult omnium salutem quantum in se est
et antecedenter, connotatur in cunctis ho-
minibus ordinatio ad salutem,tum ex parte
rationalis natura? divinitus datae, tum
ex parte gratia? oblatae. Unde antecedenter
velle salvare, non connotat salutem, sed
ordinabilitatem ad eam. Velle vero con-
sequenter seu absolute salvare, est velle
dare salutem pra?destinato, connotatque
Responsio autem Scoti hic consonat re-
sponsioni Thoma? in Summa. Nam ait :
Voluntas Dei quantum ad omnia semper
dicitur adimpleri, quoniam sicut omnipo-
tens potest omne possibile, ita quando voluntas
divina determinatur ad ponendum
aliquid in esse ultima determinatione, il-
lud erit. Velle autem id voluntate benepla-
citi, est ultima determinatio qua? potest
poni ex parte voluntatis ipsius omnipo-
tentis volentis ponere effectum in esse :
D ergo respectu cujuscumque effectus Deus
ita est volens, ille effectus erit. — Polest-
que ratio confirmari, quia si causa deter-
niinatione ultima ad aliquid determinata
non poneret effectum in esse, hoc non
esset nisi vel propter impotentiam ejus,
utpote quia non sufficeret ex se, vel quia
esset ab alio impedita, vel propter muta-
tionem ejus ante productionem effectus :
quorum nullum divina? omnipotenti et incommutabili
convenit voluntali. Ha?c Sco-
lus. — Idem Durandus.
;