Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

64 LIBER I SENTENTIARIM. DIST. XVIII
nem finiti aliquoties repetitam tandem
consumitur, dicunt quidam quod non sit
verum in caritalis diminutione: sicut videmus
quod per sublractionem anguli con-
tingentia 3 ab angulo rectilineo, angulus
rectilineus minor efficitur ; et tamen si
infinities subtraheretur, nunquam totali-
ter consumeretur, quum certa possit de-
monstratione ostendi, angulum rectilineum
quantumlibet parvum, esse majorem
angulo contingentise. — Potest et aliter
responderi, quod concessa veritate propo-
sitionis assumptae, non sequitur caritatem
destrui posse, nisi mortali peccato interveniente
: quia per quodlibet veniale non
remittitur aliquid de caritatis essentia
sed postquam multa venialia prsecesse-
runt, deinde per unum veniale, in virtute
praecedentium quse disposuerunt, aliquid
caritatis minuitur per hoc quod aliquid
de contrario habitu generatur, sicut in
guttis cavantibus lapidem. Et posset homo
in tantum augere contrarium habitum,
quod cum ipso nihil posset stare de es-
sentia caritatis, quin peccaret mortaliter
peccato omissionis. Tenetur enim augmentum
habitus contrarii evitare quod
secum non compatitur quidquam de es-
sentia caritatis, in qua ponuntur plures
gradus actualitatis in potentia. Ha3C Ri-
chardus.
At vero aliqui dicunt, ex actibus carita-
;
A tis infusse generari in voluntate habitum
caritati simillimum, et habitum illum remanere
post mortale peccatum : per quem
quidam adhuc valde inclinantur ad opera
bona. Et hoc affirmat Henricus de Hassia
in tractatulo suo de Discretione spirituum,
asserens hominem non posse pro certo
discernere inter actus illius habitus acqui-
siti, et inter actus caritatis infusse : qui
tamen habitus acquisitus potest minui et
paulatim auferri per vitia. Quam positionem
Richardus hic tangit, et approbat eam
B Durandus. — Quidam vero negant eamdem,
quoniam actus ex virtutibus mora-
libus acquisitis procedentes, non generant
alios habitus, sed prsecedentes confirmant:
ergo actus a virtute infusa procedentes,
non gignunt in nobis alium habitum, sed
prsecedentem, ex quo causantur, solum
confirmant. Ad quod respondet Durandus
quod non sit simile : quoniam actus pro-
cedens ex potentia per caritatem infusam
actuata, et est moralis de se, et est super-
naturalis ac meritorius ratione caritatis
C infusse. Supernaturale enim et meritorium
non excludit morale, sed magis includit.
DISTINCTIO XVIII
Itaque ex actibus supernaturalibus meritoriis,
in quantum hujusmodi sunt, non
generatur alius habitus, sed caritas confir-
matur ; in quantum vero morales sunt,
habitus quidam generantur ex eis. — Idem
dicit Henricus quinto Quodlibeto.
A. Utrum eadem ratione Spiritus Sanctus dicatur donum,
PR^ETEREA diligenter
et datum sive donatum.
considerandum est, quum Spiritus Sanctus dicatur
donum et datum, utrum et eadem ratione utrumque nomen ei conveniat :
quod utique videri potest.