Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

232 IN I.IISRIM I SENTENTIARUM. DIST. XXVI ; QU.EST. VII
diversis; in Deo aufem non determinat re- A ac persona? videatur esse incommunicabi
spectus formam, sed suppositum, communicando
diversis suppositis eamdem
rem numero. Propter quod ubi terminatur
communicabilitas forma? creata?, videlicet
quum singulariter fuerit exsislens, ibi in-
cipit communicabilitas formse Deitalis, ut-
pote a singularitate sua? natura? : et hoc
ideo, quoniam singularitatem babet abs-
que omni determinatione et limitatione.
— Hinc simplicitate et fecunditate natura?
requirente. necesse est eam relative communicari,
et relativis respectibus subsi- B
stere in suppositis relativis, et nullatenus
absolute. Nunquam enim est ratio suppo-
siti sine ratione alicujus determinationis,
qua? in Deo esse non potest nisi suppositorum
relativorum. Qualitercumque enim
intelligatur suppositum absolutum, sive
singularitate absolute subsistente, sicut
philosophi posuerunt in Deo et universa-
liter in substantiis separatis, sive natura
de se universali in supposito aliquo determinata;
relationes illi supervenientes non
litas, et divina essentia communicabilis
sit, imo et communicata atque communis
tribus personis, non videtur ei proprie
convenire ratio suppositi aut persona?. Phi-
losophi autem et ceteri qui pluralitatem
personarum in Deo negabant, dixerunt divinam
essentiam nequaquam communicabilem
esse personis : ideo non est mirum
quod posuerunt in Deo suppositum abso-
lutum, aut certe (si hoc melius sonat) ab-
solutam personam.
Circa ha?c scribit Richardus : Quidam
dixerunt, quod in divinis est hypostasis
constituta per absolutam proprietatem,
non una communis tribus personis, sed
tres secundum quod tres sunt personse,
dicentes quod in persona Patris est aliqua
res constituta per proprietatem absolutam
qua» generat, et quam secundum rationem
intelligendi consequitur habitudo pater-
nitatis ; similiter in Filio sit aliqua res
absoluta qua? generatur, et quam secundum
rationem intelligendi consequitur ha-
sunt fundata? in essentia nisi ut in sup- Q bitudo filiationis ; atque in Spiritu Sancto
posito, et ita non ratione illa qua essentia
est essentia, sed ratione qua essentia est
in supposito : sicque relationes illa? essent
suppositi proprietates, et nullo modo per
esse suum fundata? constitutione suppositi
alterius. Nullum ergo suppositum absolutum
in Deo ponendum est, sed solum tria
supposita relativa, constituta relationibus
fundatis in singulari Deitatis essentia. Ha?c
Henricus.
Cujus scripta videntur obscura, vel in
aliqua res absohita qua? spiratur, quam
secundum rationem intelligendi consequi-
tur habitudo passiva? spirationis : quia (ut
dicunt) generatio non terminatur imme-
diate ad relationem, sicut et quinto innuitur
Physicorum. Quumque essentia non
generetur nec spiretur, neque relatio, vi-
detur aliquid absolutum esse in Patre et
Filio, quod in Patre generet, et in Filio
generetur : quod non est, ut apparet, nisi
hypostasis. Dicuntque isti, quod paternitas
quid nominis pro magna parte stantia. D non sit constitutiva Patris sub ratione qua
Philosophi enim dixerunt quod causa pri- persona est, sed solum sub ratione qua
ma sit de se maxime ha?c, et quod actus refertur ad Filium. Similiter dicunt de
purus eo ipso quo purus actus, sit summe filiatione respectu Filii : et dicunt, quod
incommiscibilis aliis, per se et in se separalim
subsistens : sicque dixerunt Deum
esse absolulam personam, sicut nunc us-
que affirmant philosophi, Sarraceni, Ju-
da?i. An vero dicendus sit Deus etiam si-
mili modo supposilum, potest distingui
de significatione nominis hujus, suppositi.
Verumlamen quum de ratione suppositi
sicut proprietates relativse comparatae ad
essentiam sunt realiter idem cum ea, et
tamen inter se distinguuntur ; sic istae tres
res absolutpe,quas vocant hypostases, com-
parata? ad essentiam sunt idem quod illa,
et tamen sunt inter se distincta? per abso-
lula a se ipsis. — Ha?c autem opinio vide-
tur derogare simplicitati divina?. Ideo alii