Doctoris ecstatici D. Dionysii Cartusiani Opera ... - Boston College

614 IH LIBRUM I SENTENTIARUM. — DIST. XLV ; QUiEST. Ilt
cundum Augustinum libro LXXXTll Quae- A tinentur. Nec ea qua? in Scripturis dicunslionum,
est principiUm factivum, non tur queunt salvari nisi distinguendo vo-
factum, causale et formativum productiluntatem in Deo mulliplicem.
vuinquc ideali. Unde el Deus, in quantum
operatur per idealem entium rationem,est
causa omnium exemplaris. Alia inulta re-
probationi patentia circa h;ec Durandus
ponil : quae brevitati studens pertranseo.
Verumtamen Augustinus et alii Sancti interdum
insinuare videnlur, quod Deus sit
reriitn immediata causa per iutcllectum
alque scientiam : quod et philosophi di-
Ad hsec Bonaventura respondet : Ratio
cl auctoritas compellil nos distinguere vo-
luulalem Dei in volunlatem beneplaciti et
in volunlatem signi. Quod enim ait Apo-
stolus, Haec est voluntas Dei, sanctificatio iThess.iv,
vestra, non est per essentiam dictum, ergo
per causam aut significationem ; non autem
per causam, ergo per significatio-
cunt. Et verum est quantum ad hoc quod B nem. Ralio quoque pandit, quia communi
scientia et voluntas in ipso sunt idem.Imo usu loquendi, praeceptum nostrum con-
secundum hoc dici potest, quod sit imsuevimus voluntatem vocare. Itaque, sicut
mediata rerum causa per suam essentiam,
et item per suam bonitatem, per amorem,
per liberalitatem : qua? omnia in Deo re-
aliter idem sunt. Vel appropriale loquen-
do, per intellectum et scientiam est causa
exemplaris immediate per voluntatem ef-
ficiens.
Posset quoque hic quseri, Utrum Deus
immediatius agat per potentiam quam per
intellectus noster dicilur vis intellectiva,
et ipsum inlellectum, id est res intelle-
cta ; ita voluntas appellatur vis volendi ac
ipsum volitum. Et quia voluntas Dei in-
notescit nobis per volitum tanquam per
visibile quoddam signum, et signum est
quod in aliud facit venire dum offert se
sensui ; hinc voluntatem Dei dividimus in
voluntatem beneplaciti et in voluntatem
voluntatem. — Videtur quod sic, quia po- C signi. — Pra?terea si qua?ratur, an sint si-
tentia immediale est exsequens, voluntas gna naturalia vel voluntaria, respondenimperans.
Videtur etiam quod non, quia dum quod signum est ens, et est signum.
ut patuit, voluntas ipsam potentiam de se Signum ergo potest dici naturale in quan-
indeterminatam ad hoc vel illud, detertum ens, vel in quantum signum. Sicque
minat ad quid certum agendum.
signa ista voluntatis divina?, in quantum
entia, voluntaria sunt, quia a voluntate
. P goo,a Ad istud potest haberi responsio ex pra>
inductis Thoma? responsis.
QU^STIO III
ri^Ertio principaliter quseritur De divi-
A sione voluntatis divinae, et de
signis ipsius.
Videtur quod volunlas Dei non distin-
gualur, quoniam una et simplicissima est,
non plures. — Ilem, volunlas convenit Deo
ahsolute : non ergo per creata dividitur.
— Ncc videtur ratio cur voluntas polius
quam scientia aut potentia distiuguatur
per signa.
In contrarium sunt qua? in litlera con-
fluxerunt ; naturalia vero sunt in quantum
signa, quia naturaliter significant,
sicut effectus naturaliter suam significat
causam.
Porro numerus et sufficientia signorum
D solet sic assignari : Divina voluntas, pro-
prie loquendo, est praesentium aut futu-
rorum ;
praeteritorUm autem non est aliter
quam pra?sentium. Si est respectu pra?sen-
tis, aut illud est bonum, et sic est imple-
tio; aut malum, et sic est permissio. Si
respectu futuri, hoc est tripliciter. Aut
enim esl malum. et sic est prohibitio; aut
bonum neccssarium ad salutem, et ita est
praeeeptio; aut bonum supererogationis,
et sic est consilium. Bonum autem super-
erogalionis non habet malum oppositum :
3 "