Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Ἄ λλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς. Ὀ μοία ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν<br />
οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέχρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία, ἕως oὗ<br />
ἐζυμώθη ὅλον.<br />
Мф. X III, 33. Иную пр<strong>и</strong>тчу<br />
сказал он <strong>и</strong>м: царство небесное<br />
подобно закваске, которую<br />
женщ<strong>и</strong>на взяв полож<strong>и</strong>ла<br />
в тр<strong>и</strong> меры мук<strong>и</strong>, доколе не<br />
вск<strong>и</strong>сло всё.<br />
Царство небесное как за<br />
кваска. Взяла баба ее, запуст<strong>и</strong>ла<br />
в меру мук<strong>и</strong>, пока вся:<br />
квашня подн<strong>и</strong>мется.<br />
Баба полож<strong>и</strong>ла закваску <strong>и</strong> остав<strong>и</strong>ла квашню к<strong>и</strong>снуть, пока<br />
сделается тесто.<br />
Бабе больше не нужно н<strong>и</strong>чего делать. То, что она сделала,<br />
уже достаточно для того, чтобы вышло то, что ей нужно.<br />
Как земля самородно род<strong>и</strong>т, как квашня сама подн<strong>и</strong>мается,<br />
так ж<strong>и</strong>знь разумен<strong>и</strong>я самородно ж<strong>и</strong>вет <strong>и</strong> не прекращается.<br />
И опять ту же мысль выражает еще пр<strong>и</strong>тча о сеятеле <strong>и</strong> плевелах<br />
(Мф. X III, <strong>24</strong>—30), но с новым <strong>и</strong> глубокомысленным значен<strong>и</strong>ем,<br />
дающ<strong>и</strong>м прямой ответ на вопрос людей о том, что есть<br />
зло <strong>и</strong> как должен человек пон<strong>и</strong>мать зло <strong>и</strong> относ<strong>и</strong>ться к нему.<br />
Ἄλλην παραβολὴν παρέϑηϰεν αὐτοῖς, λέγων ᾩ μοιώϑη ἡ βασιλεία, των<br />
οὐρανῶν ἀνϑρώπφ σπείραντι ϰαλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ.<br />
Ἐ ν δὲ τῷ ϰαϑεύδειν τοὺς ανϑρώπους, ἦλϑεν αὐτοῦ ὁ ἐχ ϑρός, ϰαὶ ἔσπειρε<br />
ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου˙ ϰαὶ ἀπῆλϑεν.<br />
Ὅ τε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος, ϰαὶ ϰαρπὸν ἐποίησε τότε ἐφάνη ϰαὶ τά ζιζάνια.<br />
Προσελϑόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰϰοδεσπότου εἶπον αὐτῷ Κύριε, οὐχ ὶ.<br />
ϰαλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόϑεν οἶ ν ἔχει τὰ ζιζάνια;<br />
Ὁ δὲ ἔφη αὐτοῦς Ἐ χϑρὸς ἄνϑρωπος τοῦτο ἐποίησεν. Οἱ δέ δοῦλοι,<br />
εἶπον αὐτῷ Θέλεις οἶ ν ἀπελϑόντες συλλέξωμεν αὐτά;<br />
Ὁ δὲ ἔφη Οὔ, μή ποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια, ἐϰριζώσητε ἅμα αὐτοῖς.<br />
τὸν σῖτον.<br />
Ἄ φετε συναυξάνεσϑαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ˙ ϰαὶ ἐν τῷ ϰαιρῷ<br />
τοῦ θερισμοῦ έρῶ τοῖς θερισταῖς. Συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια, ϰαὶ δήσατε<br />
αὐτὰ εἰς δέσμας, πρὸς τὸ ϰαταναῦσαι αὐτά˙ τὸν δὲ σῖτον συνάγετε εἰς<br />
τὴν ἀποϑήϰην μου.<br />
179