O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

decisiones políticas son el resultado de este proceso en el que el Estado juega un
papel de árbitro ante las distintas demandas y los grupos compiten entre sí en una
arena libre de restricciones que permite que unos puedan prevalecer sobre otros no de
forma continuada sino coyunturalmente según las circunstancias. Los grupos de
intereses son autónomos, se organizan libremente sin imposiciones externas, pueden
surgir sin trabas cuando afloran nuevos intereses que los hacen necesarios, pueden
impedir la actuación unilateral de otros grupos y, en fin, disponen de recursos y
capacidad de influencia equivalente para su actuación.
No pluralismo, polo tanto, as corporacións non manteñen co Estado
unhas relacións permanentes e estruturadas, nin son chamadas polo Estado
para negociacións, senón que procuran influír puntualmente nas decisións
estatais, por exemplo a través de prácticas de lobbying ou de pressure. 153 De
feito, e como recordan Alemann e Heinze (1981, 44-45), as teorías liberais
tradicionais do Estado e das corporacións –anteriores ás teorías
neopluralistas– parten da separación entre o Estado e a sociedade, polo que as
corporacións pertencen a unha sorte de espazo prepolítico desde o que só
participan dun xeito indirecto na formación da vontade política do pobo. Polo
tanto, as corporacións, que son máis antigas que os partidos políticos, só son
consideradas como unha parte da sociedade, mentres os partidos son
encadrados na esfera estatal, cuxa vontade organizan. En realidade, as
corporacións son fenómenos incómodos porque contribúen á perda de
soberanía e á disolución do Estado. Pola contra, nos modelos neopluralistas as
corporacións xa son analizadas como participantes lexítimos e autónomos no
proceso de toma de decisións políticas. Así, Cawson (1981, 287) observa como
a doutrina da democracia pluralista lles recoñece ás corporacións un lugar
central, mentres Alemann (1996, 41-42) entende que o pluralismo é
precisamente a teoría das corporacións, porque a democracia vive da
contraposición de intereses organizados en grupos e en partidos. Esta
contraposición verifícase nun ámbito intermedio entre o individuo e o Estado.
Na seguinte táboa reflíctese o debate existente dentro do neopluralismo:
106