O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

coordinación efectiva das actividades corporativas: a administración central.
Dirixida pola Secretaría de Estado, a Curia implementa o control ideolóxico e
informativo, a coordinación administrativa, a xestión financeira e orzamentaria,
a formación e a xestión do persoal, a expansión, o proselitismo universal da fe
católica e a política internacional. A corporación católica regúlase por un dereito
positivo, é ideoloxicamente uniforme, dispón dun sistema de formación
profesional, codifica a vida profesional e extraprofesional dos seus membros,
delimita explicitamente os ámbitos competenciais, xerarquiza as funcións e
racionaliza a carreira profesional e a remuneración.
Para non reducir as súas expectativas estratéxicas e aumentar moi
significativamente a súa operatividade –o que resulta especialmente
conveniente no actual contexto globalizado–, a corporación católica –sabedora
de que a capacidade de adaptación corporativa se ve impedida pola
centralización xerárquica ríxida e mais pola democracia interna e a
transparencia– cohonesta optimamente un goberno ideoloxicamente
cohesionado e capacitado para coordinar eficazmente as actividades e mais
uns niveis intermedios e nacionais que actúan por desconcentración ou
autonomamente. Polo tanto, a xerarquía católica –o papa, a Curia e os bispos–
non se distingue de calquera outra oligarquía corporativa cando limita a
democracia interna e actúa dun xeito opaco. Despois de todo, o que pretende é
conservar a súa capacidade negociadora e utilizar a corporación como un
instrumento dos seus intereses particulares.
O legado pontificio atópase no nivel intermedio da organización
corporativa católica. Depende funcionalmente da Secretaría de Estado e
representa a Santa Sé ante as igrexas particulares, ante os Estados e ante os
organismos ou as conferencias internacionais. Ademais, mantén relacións coa
conferencia episcopal e intervén no nomeamento dos bispos. Xa no nivel
nacional atopamos a conferencia episcopal, cuxa función –que exerce coa
axuda dunha estrutura orgánica permanente, por desconcentración e baixo a
tutela da Santa Sé, pero cunha certa autonomía limitada– é a coordinación
ideolóxica imperativa da igrexa nacional. Finalmente, as igrexas particulares,
dirixidas polos bispos, son organizacións autónomas que contan cun ámbito
competencial propio, é dicir, non transferido por desconcentración, aínda que a
685