O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

Goberno de España–. O réxime despótico estaba morto, pero mentres algúns
seguían a soñar coa revolución, Clío, a musa da historia, portábase como unha
boa alumna e redactaba aplicadamente unhas liñas escritas cunha caligrafía
clara, recta e exemplar.
A recepción do modelo corporatista
Tamén Garcés (1996, 212-213) se fixa no mantemento do statu quo
socioeconómico como elemento da reforma política (que se complementa co
elemento estratéxico, que vimos supra neste mesmo capítulo). Os
protagonistas da transición política foron persoas vinculadas ao réxime
franquista (Adolfo Suárez, Leopoldo Calvo Sotelo, Rodolfo Martín Villa,
Francisco Fernández Ordóñez, Manuel Fraga Iribarne, etc.) que procuraron “la
continuidad de las estructuras del sistema socioeconómico anterior. [...]
Después de 1975 innovar en los medios era funcional para preservar los fines,
el orden social construido después del derrocamiento del sistema democrático
republicano en 1939”.
Giner e Sevilla-Guzmán (1980, 221-227) matizan que, aínda que a
metamorfose política acadou o seu obxectivo de garantir a hexemonía de clase
do establishment franquista (ou ex-franquista), non se debe reducir a dimensión
política da estrutura social á súa dimensión de clase. 874 A constatación de que
a dominación de clase persistiu non pode facernos esquecer que esta
dominación xa non é despótica: os sectores hexemónicos da sociedade teñen
que recorrer á autorización parlamentaria para implementar os programas
gobernamentais, alén de satisfacer as arelas da opinión pública. A aceptación,
por parte do establishment franquista, das regras democráticas, a
profesionalización da política e mais a moderación dos partidos socialista e
comunista (que abandonaron, respectivamente, o marxismo e o leninismo)
garantiron o éxito da nova fórmula política, que, dados o desenvolvemento
económico e a nova estrutura social, non podía máis que ser similar á do
contorno europeo occidental. A característica principal do modelo dominante de
comunidade política era o corporatismo, é dicir, a presenza social hexemónica
530