O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

súa actividade se atopa sometida a un control permanente por parte da
administración central corporativa. A diocese é a principal igrexa particular.
Diríxea un bispo que non actúa por delegación da Santa Sé, e está subdividida
en parroquias. Os bispos xubílanse moi tarde –aos 75 anos– e teñen moi
poucas expectativas de ascender na escala corporativa ao cargo de arcebispo.
En comparación con outras elites corporativas, os bispos permanecen durante
períodos moi longos no mesmo cargo, e no desempeño das súas funcións de
dirección teñen un contacto moi escaso coas bases da corporación.
No plano interno español, a igrexa católica pode ser caracterizada como
unha corporación premoderna e intermedia cuxo campo de acción social é o
relixioso –aínda que busca acomodo no centro de varios campos,
nomeadamente o político– e que logrou pactar co Estado un arranxo bilateral
institucionalizado co que desenvolve unha actividade de intermediación de
intereses e de implementación de políticas públicas de tipo mesocorporatista, é
dicir, dirixida á defensa de intereses sectoriais. Para tal efecto precisa excluír
ou marxinar as corporacións rivais mediante a monopolización dos arranxos
corporativos co Estado e unha constante expansión proselitista. Ao Estado,
pola súa banda, preocúpanlle a gobernabilidade e a estabilidade política, o que
explica a súa pretensión de controlar a capacidade de resistencia e de
oposición da corporación católica mediante a negociación de decisións
consensuadas a través da intervención da igrexa nos procesos lexislativos.
17. A política relixiosa da II República Española, acertada no seu diagnóstico
do carácter antidemocrático da igrexa católica pero rudamente ignorante da
importancia do catolicismo nos campos social, cultural e educativo, baseárase
sobre a radical separación entre o Estado e a igrexa e mais sobre unha
laicización acusadamente anticlerical. Aquela política, que formaba parte do
programa democratizador que a II República intentara implementar nun
contexto europeo no que proliferaban as experiencias políticas autoritarias,
unira os sectores católicos reaccionarios e dividira os republicanos. Durante a
Guerra Civil Española, consecuentemente, a igrexa católica, que pretendeu
actuar en lexítima defensa, significouse como un elemento fundacional e
fundamental do bando nacionalista. Se o seu obxectivo estratéxico era a
686