O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

eformas económicas e os programas de austeridade). Que Juan Carlos I e
Adolfo Suárez cumprían sobradamente esta condición de non se atoparen
politicamente moi afastados dos anteriores gobernantes autoritarios é un feito
verdadeiramente obvio para Huntington, que precisa que ambos personaxes
podían presentar indiscutíbeis credenciais conservadoras e franquistas. 225
Etapas e metodoloxía das reformas políticas
Cinco son, segundo Huntington ([1991], 122-135), as fases principais das
transformacións: (a) A aparición dos reformadores: Un grupo de líderes (ou de
líderes potenciais) do réxime entenden que a democracia é o modelo político
axeitado para o país, dado o seu grao de desenvolvemento. (b) A obtención do
poder: Os reformistas teñen que estar nos postos chave do poder do réxime
para levar a cabo a democratización. (c) O fracaso da liberalización: No caso
español, Arias Navarro, o clásico liberal reformista, pretendeu levar a cabo as
reformas precisas para posibilitar a continuidade do réxime franquista. Malia
non ser un democratizador, tiña en contra o búnker e mais o propio Franco. O
seu “aperturismo” fracasou, e Juan Carlos I decidiu substituílo polo
democratizador Adolfo Suárez. (d) O sometemento dos ultraconservadores: Os
reformistas teñen que neutralizar os esforzos involucionistas dos
ultraconservadores. Para iso levan a cabo purgas selectivas nos cumes do
goberno, do exército e das burocracias partidistas, co cal colocan
democratizadores en altos cargos e crean divisións entre os
ultraconservadores; tratan de converter os ultraconservadores e darlles
confianza; e insisten nos elementos de continuidade (a nova orde lexitímase
porque trae causa da anterior –e a anterior lexitímase porque produce a nova–;
os reformistas convencen os ultraconservadores da posición minoritaria da
oposición extremista, allea ao consenso sobre a nova orde democrática, o cal
reduce a inestabilidade e mais a violencia; no caso español restabeleceuse a
monarquía, e cando Adolfo Suárez se desfixo do marco constitucional
franquista utilizando as propias normas básicas daquel réxime deixou os
franquistas e o exército sen os argumentos da ilexitimidade, da irregularidade
151