O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

financeira e terratenente do país. Dada a longa duración dunha ditadura
caracterizada pola súa coordinación imperativa por parte de Franco –o ditador
ao servizo das clases dirixentes tradicionais, que monopolizou a autoridade
política: era o xefe do Estado, do Goberno, das forzas armadas e da coalición
política reaccionario-fascista chamada Movimiento Nacional– e polos seus 40
anos de tranquila dominación, acabou por formarse unha única clase dirixente
integrada tamén, entre outros, polos latifundistas andaluces e mais polas
burguesías financeiras e industriais catalá e vasca. Os fascistas eran uns
compañeiros de viaxe tan necesarios como incómodos, cuxas fervorosas
demandas dun control estatal autárquico da economía, dunha revolución
nacionalsindicalista e dun Estado corporativo foron diluídas con moita
efectividade mediante a súa implicación nas tarefas políticas, gobernamentais e
administrativas. Unha vez persoalmente interesados na duración do statu quo
(e nos privilexios que del se derivaban para eles, que se concretaron nun
enriquecemento impune a través da moi estendida cleptocracia, da corrupción
municipal e dos botíns da guerra), aos fascistas domesticados deixou de lles
urxir a revolución.
Giner (1971, 126) retrata a situación no momento final da Guerra Civil
Española do seguinte xeito:
[...] the patterns of class dominance were extremely clear cut. The upper classes were
everywhere in power: the threat of agrarian reform had ceased to be a nightmare for the
great latifundia landlords, while the industrialists and the financial bourgeoisie had
nothing to fear from a working class whose leaders had been decimated, driven into
exile or imprisoned, and their political and trade union organizations outlawed.
[...] the modernization of society, which had begun to gather momentum under
the auspices of the Republic, came to a halt. Agrarian reform was shelved. Any social
conflict that could be remotely related to class was ignored and to this end a ‘vertical’ or
corporatist trade union organization, the Sindicato Vertical was set up. The idea of help
and charity to the needy supplanted the true spirit of welfare state action that had
imbued the social policies of the republican years. In a word, social change in the
direction of a more open society was everywhere halted.
Pero as circunstancias cambiaron ao longo dun réxime de tanta
duración, como explican Giner e Sevilla-Guzmán (1980, 210-211). Unha vez
387