O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

Estes son os principais puntos tratados neste capítulo:
• As posicións dominantes no campo político estadounidense procuran
conservar a estabilidade e a seguridade xeopolíticas mediante un sistema
lexítimo de alianzas con réximes democráticos e con réximes ditatoriais
anticomunistas cuxa evolución cara á democracia, de producirse, non pode
pór en perigo os intereses xeoestratéxicos da superpotencia.
• Para estes efectos, a distinción entre os réximes democráticos e os
totalitarios revélase como insuficiente.
• Canonízase así unha tipoloxía dos réximes políticos construída sobre a
distinción entre os réximes autoritarios –represivos pero amigábeis– e os
totalitarios –o nacionalsocialista e os comunistas–.
• Os trazos básicos dos réximes autoritarios son o pluralismo limitado –a elite
autoritaria non é homoxénea–, a desideoloxización –a carencia dunha
ideoloxía asegura a lealdade dos elementos dispares dos que se compón a
elite–, a desmobilización –a apatía política favorece a cohesión da elite– e o
liderado político –o acceso ao poder prodúcese a través de distintas canles
controladas pola dirección política–.
• Neste modelo, o réxime ditatorial franquista é desposuído de calquera trazo
esencial do fascismo e aparece como un réxime autoritario paternalista,
benévolo, tolerante e preocupado pola orde e pola estabilidade.
• No franquismo, a igrexa católica asume as funcións de lexitimación e de
participación directa no exercicio do poder político, de defensa dos grupos
marxinais, de socialización política e de selección dos cadros políticos e
sindicais.
• Desde as posicións críticas enténdese que o formalismo funcionalista do
modelo canónico é descritivo pero ahistórico. Non permite reparar nos
intereses de clase excluídos do pluralismo limitado nin estudar o réxime de
Franco como unha ditadura da burguesía.
• Cando nega o carácter totalitario do réxime ditatorial franquista, o modelo
conservador ignora o impacto do corporativismo nacionalcatólico, é dicir, o
acentuado intervencionismo ideolóxico da ditadura en todos os ámbitos da
140