O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

arrincou a mediados dos anos sesenta e culminou na asemblea conxunta de
bispos e sacerdotes de 1971. 354 Cando estudamos a metodoloxía transitolóxica
canónica puidemos ver como a igrexa católica, cuxos privilexios se
consideraban intanxíbeis, apoiou a opción reformista. A estas e outras
cuestións dedicarémoslles as seguintes páxinas, nas que nos achegaremos ao
papel da igrexa católica durante a transición política española.
E para tal efecto teremos que nos mergullar novamente na obra de Linz,
quen, por certo (Linz, 1997, 110), malia o seu manifesto desinterese pola
estrutura organizativa da igrexa católica e cunhas expectativas se cadra
excesivamente ambiciosas, concibe na súa obra un “very Weberian project” a
longo prazo, consistente nun estudo comparativo sobre política e relixión que
abarcaría “patterns in all the religious traditions and all the types of regimes, in
modern times”. En termos xerais, Linz (1993, 46-59) entende que, en España, a
relación entre a política e a relixión estivo marcada polo seu carácter destrutivo,
aínda que non se diferencia basicamente da que se dá noutros lugares: a
igrexa católica adoita adaptarse aos cambios profundos de tipo social e cultural
(que conducen a cambios políticos), e mesmo pode participar neles. Outro
autor que nos acompañará nas próximas páxinas será Hermet, amigo de Linz e
directamente implicado na construción do repertorio canónico (Linz, 1997, 106).
Trátase probabelmente do científico social que, dentro deste repertorio, lle
dedicou o esforzo máis importante á elaboración dun modelo sobre as
relacións entre o Estado español e a igrexa católica no século XX.
A igrexa católica como actor político na España contemporánea
A Restauración e a ditadura de Primo de Rivera
Durante o século XIX, segundo Linz, a igrexa católica española identificouse
coas posicións conservadoras antiliberais e antimodernas: a España
decimonónica estivo dividida por guerras civís entre, por unha banda, os
liberais, e, por outra banda, os tradicionalistas católicos, que mobilizaron
234