O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

esquerda. Esta actitude prudente da esquerda evitou, nun contexto de crecente
secularización social, que o conflito relixioso volvese dividir a cidadanía. A
dereita viuse así privada dunha das súas bases potenciais de mobilización, o
que explica que fosen tantos os católicos que, en 1982, lle deron o seu voto ao
PSOE.
Linz (1993, 35-37) describe como a igrexa católica teceu unha rede de
relacións cos grandes partidos políticos españois durante a transición. 394 A
formación que mellor defendeu os intereses católicos foi a UCD, na que
militaban destacados democratacristiáns e que tiña unha base social
electoralmente equivalente á dun partido como a Democrazia Cristiana italiana;
no PSOE militaban destacados católicos, os seus dirixentes mantiñan
contactos con membros da xerarquía eclesiástica (o que “contribuyó a moderar
todo debate sobre la futura postura de la Iglesia”), e na súa base social
electoral atopábanse moitos católicos; os comunistas, finalmente, no seu
esforzo por “legitimarse rechazando todo radicalismo y para neutralizar la
hostilidad de la Iglesia subrayando la compatibilidad de la religión y el
comunismo”, evitaron a confrontación coa igrexa católica. Pero tamén a
oposición democrática de esquerdas tiña un interese obxectivo en achegarse á
igrexa, xa que, fomentando a súa división interna, procuraba debilitar o réxime.
Este achegamento viuse facilitado polo feito de que a nova xeración da que se
nutría a oposición de esquerdas estaba afastada da cultura anticlerical,
interpretaba a Guerra Civil Española máis como un conflito de clase que en
termos relixiosos e culturais e non entendía a secularización como un factor
primordial da modernización.
A crónica dun fiasco: a democracia cristiá e a transición política
Linz 395 prognosticou inicialmente a aparición dun partido democratacristián no
posfranquismo partindo da premisa da similitude relativa entre as estruturas
sociais e os problemas institucionais da España do momento (mediados dos
anos sesenta do século XX) e da Italia dalgúns anos antes, así como do feito
de que ambos países eran católicos, centralistas e semidesenvolvidos. Durante
252