O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

esforzo de estilo por (a) non mencionar especificamente a igrexa católica e (b)
tipificar, no artigo 525.2, o escarnio “de quen non profese relixión ou crenza
ningunha”, o certo é que o recurso ao Código penal para reprimir condutas non
violentas contra a relixión (católica) revela (a) unha consideración das crenzas
relixiosas como fenómenos dotados dun plus merecedor de protección, e
consecuentemente (b) unha importante limitación da liberdade de expresión
precisamente no campo relixioso. O efecto de prevención xeral da norma penal
remítenos finalmente á censura previa expresamente prohibida pola lei
fundamental.
En definitiva, resulta un pouco desenfocado o xuízo de Pérez Díaz
(1994 2 , 162), segundo o cal a igrexa católica foi “reducida al status de un grupo
de presión más, debiendo acomodarse con leyes que apoya sólo a medias, o
con las que está, incluso, en total desacuerdo; con una influencia limitada en la
clase política”. Pola contra, Linz (1993, 40), con notábel e significativa
precisión, caracteriza o modelo actual de relacións entre o Estado español e a
igrexa católica como de “claro rechazo de un Estado laico que trata de relegar
a la religión a una esfera privada y controlar su influencia y manifestación
pública, por ejemplo en la educación”. 1166
A educación confesional 1167
Un obxectivo estratéxico da corporación católica
Segundo Tello Lázaro (1984, 187), “la pervivencia de un régimen político, de
todo sistema de dominación, viene estrechamente vinculada a la capacidad de
dicho sistema para transmitir a sus ciudadanos, consiguiendo que lo
interioricen, el corpus de valores que conforman su estructura ideológica”. Se
durante o franquismo o papel da igrexa católica no campo do ensino fora
central, 1168 unha vez comezado o subproceso de liberalización a corporación
explicitou claramente os seus novos obxectivos estratéxicos. Fernández
Fernández (1999, 122-123) observa como na asemblea conxunta de bispos e
638