O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

ambos ámbitos parece haberse difuminado. Interesa a las autoridades civiles hacerse
presente en las tradiciones, en las celebraciones, y en los asuntos religiosos cuando se
rentabiliza en votos. Igualmente, las autoridades eclesiásticas rentabilizan su
presencia, personal o como asociación, con otra serie de compensaciones.
Unha posíbel listaxe das violacións simbólicas da aconfesionalidade do
Estado debería incluír (a) as manifestacións confesionais católicas da xefatura
do Estado (Juan Carlos de Borbón e mais os seus descendentes casaron en
cerimonias de Estado oficiadas segundo o rito católico, v.g.); (b) a intervención
solemne do rei ou dun delegado rexio, como tales, na Ofrenda Nacional al
Apóstol que ten lugar en Santiago de Compostela; 1219 (c) a toma de posesión
do presidente do Goberno de España e dos ministros ante un exemplar d’A
Biblia e un crucifixo; 1220 (d) a presenza dos membros dos gobernos de España
e autonómicos, os alcaldes, os concelleiros e demais autoridades en todo tipo
de manifestacións relixiosas celebradas en espazos públicos; 1221 (e) a
participación das forzas da orde pública e das forzas armadas en procesións
católicas; 1222 (f) a consagración das forzas armadas á Virgen del Pilar; (g) a
presenza institucionalizada de curas en cuarteis, hospitais e centros
penitenciarios; 1223 (h) a fixación do calendario laboral e escolar cunha moi
especial atención ás celebracións relixiosas católicas; 1224 (i) a utilización de
santos e virxes como patróns oficiais de cidades e vilas; (j) a utilización de
espazos gratuítos nas televisións públicas, sobre todo por parte da corporación
católica (programas confesionais, retransmisión de cerimonias relixiosas, os
domingos e durante a semana santa, etc.); (k) a simboloxía católica aínda
presente en moitos espazos públicos; 1225 e (l) os funerais de Estado,
celebrados segundo o rito católico. 1226
Estes son os principais puntos tratados neste capítulo:
• Despois de acadar o obxectivo estratéxico de atrincheirarse
institucionalmente grazas ao seu status público, a corporación católica,
capitaneada xa polo novo e tradicionalista papa Xoán Paulo II, achégase
aos axentes políticos máis conservadores e emprende unha serie de loitas
662