O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

Linz: un modelo para unha era
O repertorio ao que nos achegamos no capítulo 3 –e ao que toda unha
xeración de científicos sociais lle dedicou os seus esforzos– produciu un
modelo canónico construído a partir da distinción, debida fundamentalmente a
Linz, entre os réximes autoritarios e os totalitarios. Whitehead describe o
contexto do xurdimento deste modelo con importantes matices verbo da
explicación de Almond que acabamos de ver no capítulo anterior. Para
Whitehead, os intentos de promover unha auténtica democracia convertéronse
na principal preocupación dos Estados Unidos –que se albiscaba como a
potencia dominante no mundo–, porque constituían unha ameaza para a
estabilidade e a seguridade do seu sistema de alianzas. O concepto de
democracia debía polo tanto abranguer, na visión do poder político
norteamericano, unha extraordinaria variedade de réximes represivos pero
amigábeis. 183 E foron os politólogos norteamericanos os que crearon os
modelos que sistematizan esta demanda do campo político cando teorizaron o
xurdimento das clases medias, a crise da modernización e a dicotomía entre o
autoritarismo e o totalitarismo. 184
De feito, a tipoloxía dos sistemas políticos de Linz está considerada por
varios autores como a súa máis grande contribución á ciencia política, até o
punto de que a súa posición dominante no campo científico-social se debe, en
boa medida, a este modelo, que acadou a condición de canónico. 185 Por outra
banda, e como acabamos de ver con Whitehead, este modelo podía servir
obxectivamente para lexitimar o apoio ás ditaduras anticomunistas do sur de
Europa, de América Latina e do sueste asiático, algo imposíbel de facer cos
modelos conflitivistas, que –como sucede, por exemplo, e como veremos na
terceira parte, no caso de Giner– presentan o franquismo como un réxime de
trazos premodernos e foxen do formalismo propio do repertorio canónico para
optar por un repertorio baseado sobre o enfoque de dominación de clase. Estes
autores amosan a súa prevención fronte ao modelo que caracteriza o
franquismo como un réxime autoritario 186 , que consideran enganoso polos
trazos de paternalismo benévolo e tolerante que lle son inherentes. Giner
(1971, 161, nota 67) é moi claro a este respecto:
124