O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

Un destes repertorios foi o funcional-pluralista, un fillo das teorías da
modernización, ou, máis concretamente, da investigación sobre o
desenvolvemento. Dado que os desenvolvementos económico e político se
consideraban indisociábeis, os modelos iniciais centráronse nas precondicións
obxectivas funcionais da democracia e mais na posición e no comportamento
dos individuos, dos partidos e dos grupos de interese no campo político. Para o
funcionalismo –un dos elementos constitutivos do repertorio canónico–, o
sistema social burgués é unha solución racional óptima que só depende de que
poida cumprir as súas funcións mediante determinadas estruturas. O pluralismo
–o segundo elemento constitutivo do repertorio canónico– márcase como
obxectivo a superación das limitacións prácticas do modelo político liberal, que
ignora os axentes interpostos entre o cidadán e o Estado, así que sitúa os
partidos políticos e mais os grupos de interese no centro das súas análises. A
observación e a medición do comportamento dos individuos colocados nun
mercado político competitivo no que o Estado é alleo aos intereses en conflito
son o obxectivo do pluralismo, en cuxa cerna se atopan o individualismo
metodolóxico e o behaviouralism.
6. Un modelo básico do repertorio canónico é aquel que distingue entre os
réximes totalitarios –os comunistas e o nacionalsocialista– e os autoritarios –
represivos pero amigábeis–. Estes últimos, entre os que se atopou, no seu
momento, o franquista, son democratizábeis, de maneira que con eles é
posíbel colaborar. Inicialmente entendíase que a acción social obedecía a un
guión determinado polas leis universais que rexían as estruturas sociais, pero
coa recepción dos modelos da rational choice, as elites convértense nos
verdadeiros protagonistas dos procesos de transición. É dicir, o modelo
transitolóxico finalmente canonizado diferénciase dos modelos iniciais do
repertorio funcional-pluralista en que a transición se retrata como un proceso
non determinado pola estrutura socioeconómica, e, polo tanto, esencialmente
político (e do que, por certo, está ausente a sociedade civil, cuxo papel é
secundario). Con todo, a estrutura socioeconómica condiciona a acción dos
líderes e pode favorecer un proceso de transición nun contexto de
prosperidade. Pero, malia o seu limitado esforzo por dar conta dos límites que
669